Στις 8 Μάρτη το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Αλιβερίου μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ πραγματοποιήθηκε σύσκεψη γυναικών. Μετά από γόνιμο διάλογο αποφασίστηκε η συγκρότηση στο δήμο Κύμης Αλιβερίου Ομάδας Γυναικών και σαν ιδρυτική διακήρυξη δόθηκε στη δημοσιότητα το πάρα κάτω κείμενο.
Η 8η του Μάρτη έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στη μνήμη των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, η κινητοποίηση των οποίων στις 8 Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι εργάτριες εκείνη την εποχή δούλευαν περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών εργατών. Έτσι, με την απεργία και τις διαδηλώσεις τους διεκδικούσαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με αυτά των ανδρών κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».
Η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, αποφάσισε να καθιερώσει, μετά από πρόταση μιας από τις ηγετικές γυναικείες προσωπικότητες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της Κλάρα Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας.
Η 8η Μάρτη αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό σταθμό στον αγώνα του εργατικού κινήματος για την κοινωνική ισότητα, για την ισότητα των δύο φύλων.
Οι εργαζόμενες πρέπει να ξέρουν ότι αυτή η μέρα βάφτηκε με το αίμα των εργατριών όπως και η 1η του Μάη στο Σικάγο, όπως και ο Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη.
Δε μας κάνει εντύπωση, καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί και γι' αυτήν την εργατική επέτειο το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, διεθνώς και στη χώρα μας, παρεμβαίνει για να κρύψει την ιστορική αλήθεια. Θέλουν να καλύψουν ένα από τα χιλιάδες εγκλήματά τους στο βωμό της κερδοφορίας τους. Στην κυριολεξία, τα κέρδη τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των εργατών και εργατριών.
Η 8η Μάρτη αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό σταθμό στον αγώνα του εργατικού κινήματος για την κοινωνική ισότητα, για την ισότητα των δύο φύλων.
Οι εργαζόμενες πρέπει να ξέρουν ότι αυτή η μέρα βάφτηκε με το αίμα των εργατριών όπως και η 1η του Μάη στο Σικάγο, όπως και ο Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη.
Δε μας κάνει εντύπωση, καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί και γι' αυτήν την εργατική επέτειο το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, διεθνώς και στη χώρα μας, παρεμβαίνει για να κρύψει την ιστορική αλήθεια. Θέλουν να καλύψουν ένα από τα χιλιάδες εγκλήματά τους στο βωμό της κερδοφορίας τους. Στην κυριολεξία, τα κέρδη τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των εργατών και εργατριών.
Ιστορικά η ισοτιμία της γυναίκας, θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα στις 24 Μαΐου του 1944. Στην πρώτη σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης. Δηλαδή της γνωστής Κυβέρνησης του Βουνού στην κατοχή. Με βάση το πέμπτο άρθρο του ψηφίσματος, οι γυναίκες αποκτούσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και πολλές ανεδείχθησαν αντιπρόσωποι στο Εθνικό Συμβούλιο. Το αστικό κράτος έδωσε το δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1951 στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές.
Η φετινή 8η του Μάρτη απαιτεί να έλθουν στην επιφάνεια τα χρόνια προβλήματα των γυναικών και η στρατηγική του κεφαλαίου που ήδη έχει πάρει την εκδίκησή του για τις κατακτήσεις που απέσπασαν οι γυναίκες, για τις παραχωρήσεις που έκανε.
Η σύγχρονη πολιτική του κεφαλαίου, που υπηρετούν τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ. με τη συναίνεση του οπορτουνισμού, όπως εκφράζεται από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της ισότητας και με πρόσχημα την οικονομική καπιταλιστική κρίση, εντείνει την επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με μεγαλύτερα θύματα τις γυναίκες και τη νεολαία.
Αυξάνεται η ανεργία, οι απολύσεις, η εναλλακτική απασχόληση, με μεγάλα διαστήματα ανεργίας και μερικής, ελαστικής απασχόλησης
Επιδεινώνονται όχι μόνο οι συνθήκες δουλειάς, αλλά και διαβίωσης των γυναικών με την ανάληψη ενός μεγάλου μέρους της διαδικασίας αναπαραγωγής των μελών της οικογένειας, επειδή οι τομείς αυτοί συνεχώς εμπορευματοποιούνται και ιδιωτικοποιούνται. Τα αντιλαϊκά μέτρα και οι συνθήκες αυτές επιβαρύνουν περισσότερο τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζόμενων γυναικών και εντείνουν την ανισοτιμία τους.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, φτωχές αγρότισσες, αυτοαπασχολούμενες και μικρέμποροι υφίστανται τις συνέπειες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, υφίστανται τις κοινωνικές συνέπειες, εξαιτίας του φύλου όπως και οι μισθωτές εργαζόμενες.
Τέτοιες είναι η έλλειψη ουσιαστικής αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας, προκαταλήψεις ακόμα και αντιδραστικές αντιλήψεις και πρακτικές στις σχέσεις των δύο φύλων που αναπαράγονται με νέες μορφές.
Στο σύγχρονο καπιταλισμό είναι πιο σαφής ο ταξικός χαρακτήρας του προβλήματος της ανισοτιμίας των γυναικών, παρά τους αστικούς εκσυγχρονισμούς, που οδήγησαν στην αναγνώριση των τυπικών αστικών, νομικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων των γυναικών. «Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να παραχωρήσει πραγματική ισοτιμία, γιατί ακριβώς αυτή έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα» (Διακήρυξη).
Γίνεται πιο φανερό ότι η απελευθέρωση της γυναίκας από τη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση μπορεί να συντελεσθεί σε μια κοινωνία, όπου θα καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ως αποτέλεσμα συνειδητής δράσης, τουλάχιστον της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης και της μαζικής μαχητικής δράσης των λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή του τελευταίου εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού.
Έχοντας υπ' όψη μας τα πάρα πάνω και πιστεύοντας στη συλλογική οργάνωση και δράση, ότι μόνο μέσα από μια τέτοια δραστηριότητα, βοηθάμε το λαό στη πορεία του προς τη λαϊκή εξουσία-οικονομία, συγκροτούμε στο Δήμο Κύμης Αλιβερίου ομάδα γυναικών ενταγμένη στο Σύλλογο Γυναικών Ευβοίας μέλους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ΟΓΕ.