Οι κομματικοί σχηματισμοί φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τους πάτρωνές τους και στέλνουν τώρα τον λογαριασμό στην Ελλάδα, σε όλους εμάς, που δεν… τα φάγαμε μαζί τους
Οι σχέσεις στοργής που δημιούργησε η τρικομματική Κυβέρνηση με την Γερμανίδα Καγκελάριο και την τρόϊκα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την έχουν φέρει...
σε προφανή δυσαρμονία προς το λαϊκό αίσθημα.
΄Εχουν μεταλλαχθεί σε σχέσεις οργής της Κυβέρνησης Σαμαρά, με την πλειοψηφία του ελληνικού Λαού, που στενάζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και συνέβη αυτό ακριβώς διότι άλλα υποσχόταν η Κυβέρνηση στους πολίτες προεκλογικά και πράττει τα εκ διαμέτρου αντίθετα.
΄Οχι στη μείωση των συντάξεων και στα χαράτσια υποσχόταν, αλλά εφαρμόζει τα ίδια ακριβώς που εφάρμοζε η Κυβέρνηση Παπανδρέου, που κατέρρευσε υπό το βάρος της ανικανότητάς της.
Τώρα, το μεν μέλλον της Κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένο, αφού με μαθηματική ακρίβεια καταρρέει, το δε μέλλον του ελληνικού Λαού, έχει πολύ πόνο και πίκρα, περισσότερες θυσίες, φτώχεια, απόγνωση και αδιέξοδα.
΄Ολα δείχνουν ότι οι κυβερνώντες μόνο φραστικά συμπαραστέκονται στους πολίτες, την ίδια ώρα που τού προσθέτουν νέα βάρη. Ούτε καν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας άκουσαν που είπε στην κ. Μέρκελ, ότι θα πρέπει να βρουν όλοι αυτοί έναν κάποιον άλλο λαό να φορολογήσουν.
Μάταιος κόπος. Η πολιτική ηγεσία πασχίζει να κάνει τα χατίρια των δανειστών μας, δείχνοντας ότι δεν αντιλαμβάνεται τη θύελλα που επέρχεται αναπάντεχα. Αρκεί μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά, την οποία κανένας δεν θα μπορεί να τιθασεύσει και θα οδηγήσει τη χώρα στην πλήρη παράδοση στα ξένα συμφέρονται.
Εν τω μεταξύ οι διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, χαρακτηρίζονται από έντονη κινητικότητα και υπό την δίνη μιας αναπόφευκτης πραγματικότητας, οι κομματικοί σχηματισμοί, επιχειρούν αναδιάταξη των δυνάμεών τους. Απομένει όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, να ανακληθούν εκείνοι οι πολιτικοί άνδρες που απέδειξαν ότι και ιδέες έχουν και τη δυνατότητα να κυβερνήσουν τη χώρα.
Η επιχειρούμενη συνένωση της κεντροδεξιάς παράταξης, την οποία φέρεται να επιθυμεί ο κ. Σαμαράς, δεν μπορεί να έχει τύχη, λόγω της αναξιοπιστίας τού σημερινού Πρωθυπουργού, ο οποίος δεν διαθέτει το κύρος άλλων πολιτικών που επιχείρησαν κατά το παρελθόν το ίδιο και είχαν βρει τότε ανταπόκριση.
Είναι κινήσεις απελπισίας, κάποιου που κινδυνεύει να πνιγεί και ψάχνει σανίδα σωτηρίας.
Από την άλλη πλευρά, οι αμετακίνητες ή και σε απολίθωση ευρισκόμενες θέσεις που εκφράζει η αριστερά, δεν βρίσκουν καμιά απήχηση, ακριβώς διότι είτε φοβούνται να κυβερνήσουν, είτε είναι ανέτοιμες, κατά δήλωσή τους.
Στην Ελλάδα των μνημονίων έχουν αλλάξει όλα, τόσο στην Οικονομία, όσο και στην Κοινωνία. Οι αλλαγές, ήταν αναπόφευκτο να χτυπήσουν και σταθερούς πυλώνες της Δημοκρατίας, όπως είναι ο χώρος του Τύπου.
Η παλιά, καλή δημοσιογραφία, αποτελεί ανάμνηση. Τώρα έχουμε από την μια πλευρά πληρωμένα στόματα, που εξυπηρετούν την προπαγάνδα των κυβερνώντων κατά τρόπο απροκάλυπτο.
Από την άλλη οι ελεύθεροι και αδέσμευτοι δημοσιογράφοι είναι λίγοι και επειδή δεν συμμορφώνονται "προς τας υποδείξεις", είτε σύρονται στα δικαστήρια, είτε κόβονται στον αέρα οι εκπομπές τους. Τέλος, κάποιοι εξαναγκάζονται να συμβιβαστούν, για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Δράμα!...
Σε όλα αυτά, αν προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι έχει ουσιαστικά αλλοιωθεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας με τους χιλιάδες λαθρομετανάστες, το μέλλον αυτής της χώρας φαντάζει σαν κακό όνειρο, που όλοι ελπίζουμε να σταματήσει εδώ. Το να επαναλάβουμε ότι εμείς είχαμε εγκαίρως επισημάνει, τί μας περίμενε, δεν αλλάζει την κατάσταση. ΄Αφρονες πολιτικοί, έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν όταν τους τα λέγαμε αυτά στη Βουλή, όπως και τόσα άλλα που απειλούσαν και απειλούν την εθνική μας κυριαρχία.
Τα μεγάλα συμφέροντα ενοχλήθηκαν, διότι έχαναν τα προνόμιά τους. Οι κομματικοί σχηματισμοί φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τους πάτρωνές τους και στέλνουν τώρα τον λογαριασμό στην Ελλάδα, σε όλους εμάς, που δεν… τα φάγαμε μαζί τους. Και ξανάστειλε στη Βουλή, όσους καταδίκασαν τη χώρα, στον χειρότερο μεσαίωνα της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας της.
Έναν μεσαίωνα, που δεν ήλθε ύστερα από μια πολεμική ήττα, αλλά από μια ειρηνική παράδοση άνευ όρων σε κατακτητές, που στη διαδρομή της Ιστορίας υπήρξαν πάντοτε βάναυσοι και απάνθρωποι. Σιγά μη νοιαστεί η Μέρκελ, για το προσωπικό δράμα του καθενός μας.
Το μόνο που απομένει είναι μόνοι μας να βρούμε τους τρόπους να αναστήσουμε την Ελλάδα. Με την ψήφο του, όταν έλθει η ώρα, με τις σωστές επιλογές, όταν πρέπει. Χωρίς θυμό, αλλά με τη λογική. Ο θυμός μας οδήγησε στο να βάλουμε τους λύκους να φυλάξουν τα πρόβατα. Η λογική μπορεί να μας υποσχεθεί μια νέα Ελλάδα, με έντιμους πολιτικούς, χωρίς μίζες, χωρίς εξαθλίωση, αλλά με ανάκτηση της χαμένης μας υπερηφάνειας.
