Η Πέγκυ Ζήνα μίλησε για την καλλιτεχνική δημιουργία, τα φώτα της δημοσιότητας και τα μαθήματα από την συνεργασία της με τον Δημήτρη Μητροπάνο.
Η Πέγκυ Ζήνα βρέθηκε στο πλατό του «Καλύτερα αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα με την ευκαιρία της κυκλοφορίας νέου υλικού και μίλησε για το τι σημαίνει «μεγαλείο» και την απογοήτευση που ένιωσε όταν κάποιοι καλλιτέχνες που τους είχε ψηλά, αποδείχθηκαν μικρότεροι των προσδοκιών της.
«Συνήθως τα είδωλα τα ανεβάζουμε για να μπορούμε να τα εξαφανίσουμε. Αυτό κρατάει πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό εγώ σαν άνθρωπος είμαι της σταθερής πορείας. Επιτυχία για μένα σημαίνει διάρκεια.
»Αν προσπαθείς να είσαι συνέχεια στην επικαιρότητα, απλά θα ματαιώνεσαι πάρα πολύ συχνά. Γιατί, για να είσαι στην επικαιρότητα, σημαίνει ότι συνέχεια απασχολείς. Με καινούργιο υλικό, με τι φωτογραφία της κοινωνίας μας; Γιατί η κοινωνία μας πρεσβεύει άλλα πράγματα και η τέχνη φωτογραφίζει την κοινωνία. Δεν μπορείς να είσαι δέσμιος πάντα, δεν μπορείς να είσαι της μόδας. Είναι πολύ κουραστικό για εμένα και είναι σαν να κλείνεις και την πόρτα στους νέους που έρχονται. Πρέπει κι εκείνοι με τη σειρά τους να έρθουν, να αναγνωριστούν, να ζήσουν τη μόδα τους, μετά να ζήσουν κι εκείνοι την αποκαθήλωση.
»Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν ο ωραιότερος τύπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Ήταν πολύ ακέραιος άνθρωπος, ήταν μεγάλος, γενναιόδωρος, μεγαλοπρεπής.
»Το μεγάλος στο δικό μου το μυαλό σημαίνει δύο πράγματα: Ότι αποδέχεσαι τους πάντες και ότι δίνεις μεγάλη αξία σε ό,τι κάνεις εσύ, ανεξάρτητα αν αυτό που κάνεις είναι από μόνο του μεγάλο. Οπότε, αν αυτό που θα επιλέξεις να κάνεις είναι μεγάλο, τότε γίνεται η έκρηξη. Όσες φορές ο Μητροπάνος είπε μεγάλα τραγούδια από θέμα στίχου και μουσικής, εκεί έγινε η έκρηξη.
»Το μεγαλείο δεν γίνεται αν δεν συνοδεύεται από μια σπουδαία προσωπικότητα.
»Όταν οι άνθρωποι δεν είναι αντάξιοι του έργου τους δεν αφήνουν πίσω τους αυτό που ονειρεύονται ότι θα αφήσουν. Αυτό έχει να κάνει με τη ζωή. Στη ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις. Το να έχεις επιτυχίες σε έναν χώρο πιο λαμπερό -κατά πως φαίνεται λαμπερός, γιατί είναι πολύ σκληρός χώρος- σε αλλοιώνει σαν άνθρωπο. Και αυτό που κρατάω από τον Μητροπάνο είναι ότι το πιο σπουδαίο σε αυτή τη δουλειά είναι να μην παίρνεις τα φώτα σπίτι σου.
»Δεν το έπαθα αυτό ευτυχώς γιατί μετά πέφτεις και χτυπάς. Τα φώτα τυφλώνουν, κι εδώ δεν βλέπω τι γίνεται πίσω από τον προβολέα που με φωτίζει, ενώ, όταν σβήνουν, βλέπεις.
»Έχω λοιπόν απομυθοποιήσει ανθρώπους και με στενοχωρεί πολύ. Στην πορεία ξεχώρισα το έργο τους αλλά αυτό από το οποίο παραδειγματιζόμουν στην πορεία είχε πια να κάνει μόνο με το έργο τους».
iEidiseis.gr
