Όπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση που δημοσίευσε το Παράρτημα Χαλκίδας της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ), οι γυναίκες που έχασαν τους συζύγους τους και είναι δικαιούχοι συντάξεων χηρείας αντιμετωπίζουν δυσανάλογα υψηλές και άδικες οικονομικές επιβαρύνσεις, λόγω της τρέχουσας φορολογικής μεταχείρισης των εν λόγω συντάξεων. Η παρέμβαση αυτή αναδεικνύει ένα υπαρκτό ζήτημα. Όπως είναι γνωστό, οι συντάξεις χηρείας στη χώρα μας εντάσσονται στο συνολικό ατομικό εισόδημα του δικαιούχου και φορολογούνται με την κλίμακα μισθωτών–συνταξιούχων. Επομένως, παρά το γεγονός ότι η σύνταξη χηρείας αποτελεί αναγκαία οικονομική στήριξη που απορρέει από τον οικογενειακό δεσμό, η τρέχουσα φορολογική νομοθεσία αντιμετωπίζει το εισόδημα αυτό ως ατομικό, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τις χήρες με υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές, παράλληλα με τα προσωπικά τους εισοδήματα. Δηλαδή, στην περίπτωση που έχουν και κάποια άλλα εισοδήματα (π.χ. δική τους σύνταξη), η σύνταξη χηρείας προστίθεται σε αυτά και μπορεί να τις «ανεβάσει» σε υψηλότερο φορολογικό κλιμάκιο. Η πρακτική αυτή, όμως, είναι πολλαπλώς προβληματική. Καταρχάς, ακυρώνει πρακτικά την έννοια του οικογενειακού εισοδήματος και υπονομεύει την κοινωνική προστασία που θα έπρεπε να παρέχεται στις γυναίκες χήρες. Επιπλέον, παραβλέπει τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις αυξημένες ευθύνες που συχνά καλούνται να αναλάβουν αυτές, πολλές από τις οποίες είναι μητέρες ανήλικων ή ΑμεΑ παιδιών. Συνεπώς, δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής αδικίας, υπονομεύοντας την ισότητα και την κοινωνική συνοχή.
▼
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025
Κεδίκογλου: «Ανάγκη επανεξέτασης της φορολογικής αντιμετώπισης των γυναικών δικαιούχων σύνταξης χηρείας»
Όπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση που δημοσίευσε το Παράρτημα Χαλκίδας της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ), οι γυναίκες που έχασαν τους συζύγους τους και είναι δικαιούχοι συντάξεων χηρείας αντιμετωπίζουν δυσανάλογα υψηλές και άδικες οικονομικές επιβαρύνσεις, λόγω της τρέχουσας φορολογικής μεταχείρισης των εν λόγω συντάξεων. Η παρέμβαση αυτή αναδεικνύει ένα υπαρκτό ζήτημα. Όπως είναι γνωστό, οι συντάξεις χηρείας στη χώρα μας εντάσσονται στο συνολικό ατομικό εισόδημα του δικαιούχου και φορολογούνται με την κλίμακα μισθωτών–συνταξιούχων. Επομένως, παρά το γεγονός ότι η σύνταξη χηρείας αποτελεί αναγκαία οικονομική στήριξη που απορρέει από τον οικογενειακό δεσμό, η τρέχουσα φορολογική νομοθεσία αντιμετωπίζει το εισόδημα αυτό ως ατομικό, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τις χήρες με υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές, παράλληλα με τα προσωπικά τους εισοδήματα. Δηλαδή, στην περίπτωση που έχουν και κάποια άλλα εισοδήματα (π.χ. δική τους σύνταξη), η σύνταξη χηρείας προστίθεται σε αυτά και μπορεί να τις «ανεβάσει» σε υψηλότερο φορολογικό κλιμάκιο. Η πρακτική αυτή, όμως, είναι πολλαπλώς προβληματική. Καταρχάς, ακυρώνει πρακτικά την έννοια του οικογενειακού εισοδήματος και υπονομεύει την κοινωνική προστασία που θα έπρεπε να παρέχεται στις γυναίκες χήρες. Επιπλέον, παραβλέπει τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις αυξημένες ευθύνες που συχνά καλούνται να αναλάβουν αυτές, πολλές από τις οποίες είναι μητέρες ανήλικων ή ΑμεΑ παιδιών. Συνεπώς, δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής αδικίας, υπονομεύοντας την ισότητα και την κοινωνική συνοχή.