.jpg)
Η τραγική δολοφονία του 20χρονου Μάριου στη Χαλκίδα, με φερόμενα οπαδικά κίνητρα, ήρθε να επιβεβαιώσει –για ακόμη μια φορά– μια σκληρή αλήθεια: η νεανική βία δεν είναι πλέον ζήτημα γηπέδων, αλλά βαθιά κοινωνικό φαινόμενο.
Πρώτον, ο νόμος Βρούτση για την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας, παρά την αυστηρότητά του, δεν έχει φέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Η βία έχει μετακινηθεί εκτός γηπέδων. Παρότι μετά τη δολοφονία Λυγγερίδη επιβλήθηκαν βαριά μέτρα και τα γήπεδα έμειναν κλειστά για δύο μήνες, τα αιματηρά περιστατικά δεν σταμάτησαν. Νέα παιδιά είτε έχασαν τη ζωή τους, είτε κατέληξαν σε δικαστικές αίθουσες και φυλακές.
Δεύτερον, η βία μεταξύ ανηλίκων δεν είναι καθαρά οπαδική. Αντίθετα, πηγάζει από βαθιές κοινωνικές ανισορροπίες: ελλιπή επικοινωνία μέσα στην οικογένεια, απουσία ουσιαστικών δομών στήριξης από την πολιτεία, έλλειψη προοπτικής. Όλα αυτά ωθούν τους νέους να βρίσκουν «ταυτότητα» μέσα από οπαδικούς πυρήνες ή ομάδες του δρόμου.
Η κυβέρνηση, βλέποντας την πρωτοφανή αύξηση των περιστατικών, έχει ήδη συζητήσει το ενδεχόμενο ακόμη μεγαλύτερης αυστηροποίησης του ποινικού πλαισίου για ανήλικους. Στο τραπέζι έχει πέσει η μείωση του ορίου ηλικίας για την ποινική ευθύνη, το οποίο σήμερα είναι στα 15 έτη.
