Επίσης έθεσε και τα ακόλουθα ερωτήματα και θέματα :
Τέθηκε το ζήτημα της στάθμισης , απέναντι στην δύσκολη κατάσταση της Ευρώπης και της Ελλάδας , των αντοχών της Κοινωνίας , καθώς πολιτικά η Κυβέρνηση οφείλει να λάβει υπόψη τρεις παράγοντες: Τον παράγοντα χρόνο , την «κόπωση» της κοινωνίας και την κόπωση του μηχανισμού, και τις αντοχές και της κοινωνίας.
Tη μεγάλη σημασία του να μην μένουμε μόνο σε βήματα στο μακροοικονομικό επίπεδο – αλλά παράλληλα και οι περιφέρειες να μπορέσουν , μέσα και από το νέο πλαίσιο αρμοδιοτήτων από τις αρχές του 2011, να ασκήσουν καλύτερη και ουσιαστικότερη οικονομική διαχείριση και με ποιοτική αξιοποίηση προγραμμάτων και την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων- ουσιαστικά ένα μίνι «fast track» ανά περιφέρεια- και αυτό σαφώς και θα έχει στην κοινωνία ένα αποτέλεσμα θετικότερο, αλλά θα δημιουργούσε και μια οικονομία κλίμακος.
Τέλος , υπάρχει μεγάλη ανησυχία, για το τι θα γίνει στον τραπεζικό κλάδο στους επόμενους μήνες. Υπάρχει και εδώ, μια μεγάλη ποιοτική και πολιτική σύγκρουση, στο τι οφείλουν να κάνουν η τράπεζες, ανάμεσα στο τι μπορούν να κάνουν οι τράπεζες. Εδώ όμως, στο τι οφείλουν και στο τι μπορούν να κάνουν, νομίζω ότι πρέπει να είναι ουσιαστικός και καταλυτικός ο ρόλος του Υπουργείου.
Στην απάντηση του ο κ. Υπουργός των Οικονομικών αναφέρθηκε ειδικά στο ευρωπαϊκό και διεθνές Οικονομικό και Πολιτικό περιβάλλον.
Παραθέτουμε σημεία της απάντησης του :
«……Έστω ότι εμείς τα κάνουμε όλα σωστά, μειώνουμε τα ελλείμματά μας, βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα της χώρας, προχωράμε σε αυτά που έχουμε δεσμευτεί να κάνουμε, έχουμε και την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μας, αρκούν όλα αυτά; Η απάντηση είναι ναι, αλλά υπό μια προϋπόθεση, που είναι ότι η Ευρώπη στο σύνολό της να αποφασίσει το πώς ακριβώς θέλει να πορευθεί.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανένας τη πορεία των ελληνικών spreads το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Είχαμε μια περίοδο στην οποία τα spreads μειώθηκαν πάνω από 300 μονάδες μέσα σε ενάμιση μήνα. Αυτό, ήταν ένα πάρα πολύ θετικό μήνυμα και προς το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και προς τους Έλληνες πολίτες, γιατί άρχισε και φαινόταν μια ανταπόκριση. Τέλος Οκτωβρίου, όχι όπως ειπώθηκε εξαιτίας των ελληνικών δημοτικών εκλογών, αλλά επειδή υπήρξε μια γενικότερη αναστάτωση γύρω από την Ιρλανδία και άλλες περιφερειακές χώρες, ξαφνικά τα spreads άρχισαν να ξανανεβαίνουν και έφτασε η Ελλάδα να είναι εκεί που περίπου ήταν το Μάιο. Είμαστε ακόμα εκεί.
Είναι προφανές ότι εκκρεμούν σημαντικές αποφάσεις σε επίπεδο Ε.Ε. και αυτές θα διευκολύνουν ή θα δυσχεράνουν, ανάλογα με το πώς και πότε θα παρθούν, τη πορεία της Ελλάδας τα υπόλοιπα χρόνια, ανεξάρτητα και πέρα από το τι ακριβώς κάνουμε εμείς. Εμείς, πρέπει να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε και θα τα κάνουμε, αλλά είναι προφανές ότι δεν λειτουργούμε εν κενό και το αν είμαστε σε ένα πιο σταθεροποιημένο ευρωπαϊκό σύστημα, αυτό θα διευκολύνει απείρως την πορεία μας. Είναι εντελώς διαφορετική η επιμήκυνση του ελληνικού χρέους σε ένα περιβάλλον όπου τα spreads μειώνονται, διότι η ευρωζώνη έχει πάρει αποφάσεις που δικαιολογούν την ομαλοποίηση των διεθνών αγορών και είναι εντελώς διαφορετικό σε ένα περιβάλλον το οποίο ακόμα είναι σε μεγάλη αναστάτωση.
Ποιες θα μπορούσε να ήταν αυτές οι αποφάσεις;. Καταρχάς, ο ίδιος ο μηχανισμός που υπάρχει σήμερα, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός, το εύρος του και η ευελιξία του. Αυτό, εμάς δεν μας επηρεάζει άμεσα, γιατί εμείς δεν εξαρτόμαστε από αυτόν, εμείς έχουμε το δικό μας μηχανισμό. Επηρεάζει, όμως, το ευρύτερο περιβάλλον και άρα, οι αποφάσεις για το πως αυτός ο μηχανισμός τα επόμενα τρία χρονιά θα λειτουργήσει.
Δεύτερον, το πώς ακριβώς θα λειτουργήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία αυτή τη στιγμή είναι μια εξαιρετικά σημαντική άγκυρα στο πως έχει λειτουργήσει η ευρωζώνη, έχει λειτουργήσει πάρα πολύ ο τρόπος λειτουργίας της σε όλες τις χώρες, όπως επίσης και την Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σήμερα διακρατά έμμεσα δεκάδες δισεκατομμυρίων ελληνικών ομολόγων και έμμεσα, μέσω της τοποθέτησης από ελληνικές τράπεζες ακόμα περισσότερα. Άρα, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο θα λειτουργήσει.
Τρίτον, το κατά πόσο θα πάμε σε κάποια μορφή ευρωομολόγων, είτε με τη λογική των μακροχρόνιων επενδύσεων είτε με τη λογική της συλλογικής διαχείρισης του ευρωπαϊκού χρέους με νέους κανόνες.
Είναι τρία από τα ζητήματα και υπάρχουν και περαιτέρω ζητήματα, για το πώς ακριβώς θα στηθεί ο μηχανισμός μετά το 2013. Είδατε ότι η ενσωμάτωση της λογικής της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα είχε τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα αρνητική επίπτωση στην αξιολόγηση από ορισμένους χρηματοπιστωτικούς οίκους για την Ελλάδα και το γεγονός ότι το χρέος των ιδιωτών θα είναι σε χειρότερη μοίρα από το χρέος των κρατών μέσα σε ένα παρόμοιο μηχανισμό.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε μπροστά μας ένα κρίσιμο τρίμηνο, με αποφάσεις και αυτές που θα παρθούν στο συμβούλιο κορυφής που γίνεται σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες, αλλά και στα επόμενα συμβούλια κορυφής, που νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, όπως είναι αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στα όρια της και απαιτούνται αποφάσεις. Εγώ, είμαι αισιόδοξος, ως προς το ότι η κατανόηση αυτή υπάρχει, αντιλαμβάνομαι τις διαφορετικές τοποθετήσεις των διαφορετικών χωρών, όλοι βλέπουμε τα πολιτικά προβλήματα που έχουν μια σειρά από χώρες, τα εσωτερικά τους ζητήματα για να προχωρήσουν, η Ευρώπη όμως έχει αποδείξει το εξής: Έχει αποδείξει ότι ακόμα και με καθυστέρηση παίρνουν τις κατάλληλες αποφάσεις. Απλώς της παίρνει όταν δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Το απέδειξε στην περίπτωση της Ελλάδας, το απέδειξε στην περίπτωση του ευρωπαϊκού μηχανισμού, νομίζω ότι θα το αποδείξει και πάλι. Για μένα, είναι κρίσιμο και ως Κυβέρνηση, το έχει τονίσει και ο κ. Πρωθυπουργός, το λέει συνέχεια, ότι πρέπει να ενοποιηθούν τρεις συζητήσεις, που αυτή τη στιγμή προχωρούν και δυστυχώς, πάντα παράλληλα. Μια είναι η συζήτηση για τη σταθερότητα, με ό,τι αυτό σημαίνει, από το πλαίσιο του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης μέχρι τη χρήση ευρωομολόγων και οτιδήποτε άλλο. Η δεύτερη είναι η λογική της ανάπτυξης και η τρίτη είναι η λογική της ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Είναι τρεις διαφορετικές συζητήσεις με πολύ σημαντικά ζητήματα η κάθε μία, που δυστυχώς, δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμα. Άρα, λοιπόν, προφανώς εξαρτόμαστε.
Εμείς, σε κάθε περίπτωση βεβαίως, το να μπορέσουμε να επωφεληθούμε από την ομαλοποίηση που πιστεύω ότι θα έρθει τους επόμενους μήνες στην ευρωζώνη, έχει ως προαπαιτούμενο, εμείς να πηγαίνουμε καλά. Γιατί αν εμείς δεν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε, τότε ό,τι και να γίνει στην ευρωζώνη πάλι θα έχουμε πρόβλημα. Εάν συνεχίσουμε την εφαρμογή ενός προγράμματος το οποίο αποδίδει, - και θα εξηγήσω κάποια πράγματα επ’ αυτού - πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να επωφεληθούμε από το ευρύτερο περιβάλλον….»
