Σε οικονομική ασφυξία βρίσκεται ο τουριστικός κλάδος με
αποτέλεσμα οι ξενοδόχοι να αδυνατούν να αποπληρώνουν τις μηνιαίες δανειακές
τους υποχρεώσεις. Όπως τονίζει και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΞΕΕ) η
μείωση της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, η σημαντική εξασθένηση της
διαπραγματευτικής θέσης των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων απέναντι στους tour
operators, η μείωση κατά 80% των εσόδων του εγχώριου τουρισμού που
αντιπροσώπευε το 40% της τουριστικής παραγωγής, έχουν οδηγήσει πολλές
ξενοδοχειακές επιχειρήσεις σε αδυναμία να ανταποκριθούν στην έγκαιρη αποπληρωμή
των δανείων τους προς τις τράπεζες.Η ρύθμιση των εκκρεμών δόσεων του ΤΕΜΠΕ κατά ανάλογο τρόπο, δηλαδή με την καταβολή των τόκων για μια τριετία και στην συνέχεια την καταβολή των χρεολυτικών δόσεων για την ολοσχερή εξόφληση του κεφαλαίου σε εύλογο χρονικό διάστημα μετά την 1/1/2016. Παράλληλα ζητά να ρυθμιστούν τα δάνεια για τις πυρόπληκτες περιοχές και γενικά των δανείων στα οποία έχουν χορηγηθεί εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Δυσμενής μεταχείριση
Η δυσμενής μεταχείριση του τουριστικού τομέα, σύμφωνα με τους ξενοδόχους, αντανακλάται κατά κύριο λόγο στην πιστωτική πολιτική καθώς το μεγαλύτερο μέρος της τραπεζικής χρηματοδότησης κατευθυνόταν σε άλλους τομείς της οικονομίας που θεωρούνταν ως περισσότερο αναπτυξιακοί και μάλιστα σε ποσοστά μεγαλύτερα από τη συμβολή τους στο ΑΕΠ. Η παραγνώριση του συγκριτικού πλεονεκτήματος που έχει ο τουρισμός για τη χώρα και ο παραγκωνισμός του στα διάφορα θεσμικά πλαίσια ενίσχυσης και κινήτρων δεν του επέτρεψαν να αναπτυχθεί σε σχέση με το επιθυμητό και εφικτό επίπεδο. Η κατάσταση αυτή έχει σχεδόν παγιωθεί μέχρι σήμερα και πρέπει να καταβληθούν συντονισμένες προσπάθειες για την αναστροφή της επισημαίνει το ΞΕΕ.
Ο τουρισμός άλλωστε είναι σημαντικός τομέας για την ελληνική οικονομία από απόψεως συμμετοχής στη διαμόρφωση του ΑΕΠ και του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών.
Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της περιόδου 1960 - 80 ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας ήταν 6,7% και μειώθηκε σε 1,4% κατά την εικοσαετία 1980-2000. Αντίστοιχα, ο ρυθμός ανάπτυξης του τουρισμού κατά τις δύο προηγούμενες εικοσαετίες ακολούθησε την φθίνουσα πορεία του συνόλου της ελληνικής οικονομίας. Όμως παρέμεινε σημαντικά υψηλότερος τόσο από το μέσο όρο της χώρας όσο και από τους ρυθμούς ανάπτυξης άλλων τομέων. Επίσης, αποτέλεσε ένα συναλλαγματοφόρο τομέα με σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΑΕΠ της χώρας. Παρ' όλα αυτά όμως, η συμμετοχή του τουρισμού στα κυβερνητικά προγράμματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης από το 1960 δεν ήταν ανάλογη της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη της χώρας, καθώς τη μερίδια του λέοντος από τα διατεθέντα κονδύλια εισέπραξαν άλλοι τομείς της ελληνικής οικονομίας.
Τα στοιχεία
Ο τουρισμός έχει διαχρονικά το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής
στη συνολική χρηματοδότηση, μετά τη γεωργία και ενώ οι ξενοδοχειακές και
τουριστικές επιχειρήσεις έχουν ολοκληρώσει υψηλότατες επενδύσεις σε ακίνητα και
πάγια.Με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2011, τα χορηγούμενα δάνεια του τραπεζικού τομέα προς τον τουρισμό ανέρχονται περίπου στο 6%. Σημειώνεται ότι ο τουρισμός, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, εμφανίζει πολύ χαμηλή γενική ρευστότητα σε όλες τις κατηγορίες ξενοδοχείων. Από τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για τις εξελίξεις της χρηματοπιστωτικής επέκτασης προς τον τουρισμό προκύπτει ότι σημειώθηκε μια κατακόρυφη πτώση από 23,8% το 2007 σε 2,9% το 2011. Αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων ήταν ότι η χρηματοπιστωτική επέκταση προς τον τουριστικό τομέα δεν καλύπτει τις επενδυτικές ανάγκες που προκύπτουν από τον αναπτυξιακό νόμο, αλλά ούτε και τις ανάγκες του τομέα σε κεφάλαια κίνησης.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
