Λειβαδίτης: "Οι εταιρείες θα έπρεπε να πληρώνουν τους χρήστες όταν μοιράζονται τα προϊόντα τους"

Με το άρθρο "Companies should pay users for sharing their products", του μέλους της Διοικούσας Επιτροπής του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας, Στάθη Λειβαδίτη, εγκαινιάζεται μια νέα σειρά άρθρων γνώμης στους Pirate Times (http://piratetimes.net/). Οι Pirate Times είναι το ειδησεογραφικό όργανο της Διεθνούς των Κομμάτων Πειρατών ( Pirate Parties International, P.P.I. http://www.pp-international.net/) και έχει στόχο την κάλυψη ειδήσεων και γεγονότων που αφορούν το κίνημα των Πειρατών παγκοσμίως. 

Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο μιας νέας σειράς στους Pirate Times. Πρόκειται για το "editorial" και ως τέτοιο, θα περιέχει υποκειμενική γνώμη, σε αντίθεση με ένα ρεπορτάζ καθαρής είδησης. Ως εκ τούτου, αντανακλά τις απόψεις του συγγραφέα και δεν μπορεί κατ 'ανάγκη να θεωρηθεί ότι είναι και οι απόψεις των Pirate Times, του Pirate Parties International (PPI) ή οποιουδήποτε Κόμματος Πειρατών. Το κίνημα των Πειρατών έχει μεγάλη ποικιλία και ευδοκιμεί στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται με σεβασμό. Σας ενθαρρύνουμε να προσθέσετε τη γνώμη σας στο πεδίο με τα σχόλια.

«Πειρατές», με την έννοια που το θέτουν οι εταιρίες, υπήρχαν από ανέκαθεν, ήμασταν και είμαστε όλοι μας! Και κακώς έχουμε κάνει αντίγραφα της αγαπημένης μας μουσικής, σε κασέτες και άλλα μέσα αποθήκευσης, γιατί αυτό είναι παράνομο. Πόσες ωραίες στιγμές δε ζήσαμε, με το να είμαστε «πειρατές», να αντιγράφουμε τη μουσική και να την ελευθερώνουμε παντού, σε σπίτια φίλων, στο αυτοκίνητο, στο γραφείο. Είναι κάτι που αισθάνονται οι άνθρωποι, το να θέλουν να μοιραστούν πράγματα με εκείνους που αγαπούν. Υπήρχε κάποτε το "home taping is killing music", μια οδηγία που κανένας δεν λάμβανε ποτέ υπ’ όψιν του στα σοβαρά. Αν αυτό ονομάζεται «πειρατεία» τότε όλοι μας ήμασταν και είμαστε «πειρατές». Θυμάστε το πλοίο του Pirate Bay, έχει μια κασέτα και κόκαλα στη σημαία του;

Οι κασέτες προσέφεραν την επιλογή στους ανθρώπους να αντιγράψουν από πολλούς δίσκους, τα τραγούδια που τους άρεσαν. Γιατί οι καταναλωτές να μην έχουν αυτή την επιλογή? Πρώτα από όλα, αγόρασαν τους δίσκους και πλήρωσαν για το copyright. Η αντιγραφή είναι δικαίωμα του καθένα μας. Κάνουμε ένα αντίγραφο - δείγμα για να ακούσουν και οι φίλοι μας. Όμως αντιγράφοντας, δρούσαμε σαν πωλητές ενός προϊόντος και το διαφημίζαμε στους φίλους μας. Μπορεί όλοι, ή ένας ή κανένας να επηρεαστεί, αυτό εξαρτάται από τον τρόπο παρουσίασης.

Υπάρχει μια μέθοδος πωλήσεων που λέγεται ιογενές μάρκετινγκ, μέσω δικτύων, «από στόμα σε στόμα», πασίγνωστη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Αυτά τα δίκτυα υπήρχαν πάντα και ήταν ο πιο φθηνός και εύκολος τρόπος για να διαφημίσει κάποιος αγαθά. Οι εταιρείες υιοθετούν κομψά αυτό το στοιχείο της διαφήμισης και απαιτούν από τους χρήστες να πληρώσουν, για τη χρήση έργων των οποίων εκμεταλλεύονται τα πνευματικά δικαιώματα.

Ας υποθέσουμε ότι βρίσκομαι στο σπίτι μου, στο δωμάτιο μου, με φίλους και τους βάζω να ακούσουν το νέο δίσκο που αγόρασα. Η σκηνή αυτή ήταν συνηθισμένη στις δεκαετίες ‘70 και ’80, δεν υπήρχε το ίντερνετ τότε και οι άνθρωποι μαζεύονταν σε σπίτια φίλων για να συζητήσουν και να ακούσουν  μουσική. Τα παραπάνω περιγράφουν μια ιδιωτική στιγμή, συμβαίνει εντός του σπιτιού μου, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τι κάνω με τους φίλους μου, στους οποίους κοινοποιώ κάτι που μου αρέσει. Δηλαδή, δημοσιοποιώ σε ιδιωτικό χώρο τη μουσική προτίμηση μου, στην ουσία προβάλλοντας, διαφημίζοντας στους φίλους μου, το συγκεκριμένο καλλιτέχνη ή μπάντα και κατ’ επέκταση την εταιρεία ηχογράφησης και όσους εμπλέκονται με την παραγωγή του έργου. Οι φίλοι μου ίσως αγοράσουν το δίσκο, όπως και εγώ το έχω κάνει, έχω αγοράσει δίσκους που δεν θα ήξερα ότι υπήρχαν, αν οι φίλοι μου δεν τους έπαιζαν στα πικ απ τους και δεν μου πρότειναν να τους ακούσω! Αυτές οι μαζώξεις και συνακροάσεις γίνονται και σήμερα ψηφιακά, μέσα από τις προσωπικές μας σελίδες.

Στην περίπτωση των προσωπικών μας σελίδων, εκτός από το γεγονός ότι μια ιδιωτική στιγμή μας παραβιάζεται και δημοσιοποιείται - ποιοι φίλοι ήταν μαζί μας και άκουσαν το τραγούδι και σε ποιους άρεσε - οι εταιρίες ζητούν και φόρο πνευματικών δικαιωμάτων για τη χρήση του! Δηλαδή δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους, το στοιχείο της διαφήμισης που εμείς κάνουμε σε αυτές, αναρτώντας στις σελίδα μας το τραγούδι ενός αγαπημένου μας καλλιτέχνη. Το δικαιότερο είναι να πληρώνουν εκείνες εμάς, για κάθε χρήση διαφημιστική που κάνουμε στα προϊόντα τους, δίνοντας μας ένα μέρος των εσόδων τους για την συνεισφορά μας στην προβολή και προώθηση τους. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά, ότι κάποιοι έχουμε πληρώσει ήδη μία ή και περισσότερες φορές τα πνευματικά δικαιώματα, αγοράζοντας το τραγούδι σε κασέτα, βινύλιο, CD, DVD, τότε μιλάμε για απληστία από μέρους των εταιρειών και προσβολή προς τους καταναλωτές. Πληρώσαμε τόσες φορές για τα πνευματικά δικαιώματα και δεν ξέρουμε καλά – καλά που πηγαίνουν τα χρήματα μας, στους δημιουργούς ή στους εμπόρους και κατασκευαστές αυτών των προϊόντων?

Στις σημερινές συνθήκες αυτή η συνάντηση με τους φίλους μας γίνεται μέσω της προσωπικής σελίδας μας, όμως με τη διαφορά ότι έχουμε πολλούς περισσότερους φίλους από ότι παλαιότερα και άρα το ποσοστό επηρεασμού αυξάνεται αναλόγως. Οι εταιρείες φαίνονται αντίθετες σε μια τέτοια προοπτική και θεωρούν απλοϊκά ότι πρόκειται για μια περίπτωση «πειρατείας». Είναι αυτή η αιώνια αντιπαράθεση "home taping is killing music". Με το να αντιγράφουμε, είναι σα να ελευθερώνουμε τη μουσική, γιατί η μουσική δεν πρέπει να φυλακίζεται και να σκοτώνεται. Για τους Πειρατές, όλη η γνώση, η τέχνη, η πληροφορία πρέπει να υπάρχουν ελεύθερες για χρήση στο ίντερνετ.

Όμως, στις ψηφιακές «συναντήσεις» με τους φίλους μας στο «σπίτι» μας, τίθενται και άλλα ζητήματα, όπως η παραβίαση της ιδιωτικότητας και της ελευθερίας της έκφρασης. Δηλαδή, αυτά τα φυσικά δικαιώματα που έχουμε και στην πραγματική μας ζωή, να συναντιόμαστε με τους φίλους μας και να συζητούμε για ότι θέλουμε. Σε πρόσφατη έρευνα στην Ελλάδα, με αποδέκτες παιδιά και εφήβους, γονείς και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, η προστασία της ιδιωτικότητας με 83.8%, και το δικαίωμα ελέγχου στα δεδομένα που αναρτούν με 58,2%, είναι τα δύο κορυφαία online δικαιώματα που θέλουν να απολαμβάνουν οι χρήστες του ίντερνετ. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο των δράσεων για τον εορτασμό της φετινής και επετειακής Safe Internet Day, που συμπλήρωσε τα 10 χρόνια της."