Άρθρο του Κώστα Μαρκόπουλου το οποίο δημοσιεύθηκε σήμερα
στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής
Το φάντασμα του
grexit το ζήσαμε, το βιώσαμε πολιτικά και οικονομικά και το πληρώσαμε ακριβά.
Δεν ξέρω αν βάλαμε μυαλό βέβαια αλλά το σίγουρο είναι ότι αντιληφθήκαμε ότι οι λεονταρισμοί
που στηρίζονται μόνο στο θυμικό στην πολιτική μάλλον δεν έχουν θέση.
Όταν τα κλειδιά της οικονομίας τα κατέχουν άλλοι, τότε πρώτιστη
δουλειά της κυβέρνησης είναι να ξαναπαραδώσει στους Έλληνες τα κλειδιά της χώρας.
Δηλαδή να δημιουργήσει τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες παραγωγής πλούτου από
την Ελληνική οικονομία. Απλό να λέγεται αλλά προφανώς δύσκολο και πολύπλοκο να εφαρμοστεί.
Στην κυβέρνηση της
ΝΔ δεν δόθηκε ο χρόνος να αποδώσει ο σχεδιασμός της. Η κυβέρνηση ΣυριζΑνελ δεν έχει
πια τον χρόνο αφού σπατάλησε τους πρώτους 12 μήνες σε Βαρουφοπειραματισμούς τώρα
πλέον ...τρέχει υποχωρώντας στις απαιτήσεις των δανειστών. Βέβαια οι δανειστές ενδιαφέρονται
πρωτεύοντος για τα χρήματα τους και δευτερευόντως για την ανάπτυξη. Το έχουν δε
πει με πολλούς τρόπους σε όλες τις κυβερνήσεις. Τα μέτρα μεταρρύθμισης του μοντέλου
της οικονομίας μας αφορούν τις συνθήκες ανάπτυξης. Τα άλλα καλείται να τα κάνει
η Ελληνική κυβέρνηση, που όμως δεν τα κάνει. Και αυτή η Ελληνική κυβέρνηση κάνει
το ίδιο λάθος με τις προηγούμενες αλλά στο μέγιστο βαθμό. Αναλώνεται και εξοντώνει τους Υπουργούς της
στην εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου, ενώ η ανάπτυξη δεν κρύβεται εκεί. Στα μέτρα
κρύβεται μόνο η ύφεση που έρχεται εύκολα.. Η ανάπτυξη κρύβεται στην αληθινή πολιτική
και στον σχεδιασμό προώθησης κλάδων της οικονομίας. Αυτό όμως δεν γίνεται εδώ
και χρόνια.
Το 2012 η Τράπεζα
της Ελλάδος είχε παρουσιάσει μια μεγάλη έρευνα που είχε η ίδια χρηματοδοτήσει
και είχε αναθέσει στην McKenzie για την προοπτική της Ελληνικής Οικονομίας. Είχε
σταλεί σε όλα τα κόμματα και είχε γίνει μεγάλη παρουσίαση στην Αθήνα. Είχε αναδείξει
με στοιχεία ως ανερχομένους κλάδους της Ελληνικής Οικονομίας τον Τουρισμό, την πρωτογενή παραγωγή,
την φαρμακοβιομηχανία και την υψηλή τεχνολογία στο πρώτο σκαλοπάτι ανάπτυξης. Τι έγινε γαι τα παραπάνω; Απολύτως τίποτα που
να λειτουργεί ως κίνητρο. O τουρισμός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το πρόβλημα
των ανταγωνιστών στην περιοχή. Η γεωργία ακρωτηριάζεται με την υπερφορολόγηση.
Η φαρμακοβιομηχανία απλώς επιβιώνει και για την υψηλή τεχνολογία ούτε λέξη.. Μάλλον
δυσκολίες και αντικίνητρα ψήφισε η Βουλή. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η έκθεση είναι
το παν ούτε η μοναδική αλήθεια αλλά ανησυχώ διότι δεν έχω ακούσει κάτι έστω παρεμφερές
και δεν αισθάνομαι ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει σχέδιο. Καλά είναι τα κοινωνικά ταμεία και η αλληλεγγύη.
Και εμένα με εκφράζουν. Αλλά αυτά είναι η αναγκαστική μίζερη πλευρά της πολιτικής.
Τι γίνεται με την άλλη που είναι η ανάπτυξη; Απολύτως τίποτα.
Αυτό λοιπόν που δεν συμβαίνει στην οικονομία, δηλαδή ο σχεδιασμός
γαι το μέλλον, είναι η βασικότερη για να σερνόμαστε μέσα στο Ευρωσύστημα, να είμαστε
μόνιμοι ουραγοί και αποτυχημένοι και φυλλομετράμε τη νέα φτώχεια που μπαίνει
στην κοινωνία μας.
Αυτό το έρπειν στην πολιτική το νοιώθει ο λαός όταν λέει
"βαλτώσαμε". Νοιώθει ότι κολλήσαμε χωρίς ίσως να συνειδητοποιεί που
και γιατί.. Η απάντηση είναι ότι κολλήσαμε στον βαλτό των ιδεοληψιών της Αριστερές.
Τελεία και παύλα.
Η ΝΔ έχει σχέδιο αλλά
δεν θα έχει χρόνο. Χρωστάει στον κόσμο, όχι τον δικό της, αλλά σε όλον τον ελληνικό
λαό την προοπτική. Στους νέους κυρίως την κατεύθυνση που η Ελλάδα θα παράγει πλούτο
τα επόμενα χρόνια. Να το δείξει καθαρά. Και να το εφαρμόσει άμεσα. Σε όσους έμειναν
ζωντανοί στην κρίση να δείξει ότι γρήγορα τα πράγματα θα αλλάξουν επιτελούς.
Και στην μεσαία τάξη που είναι αυτή που κρατάει ζωντανή την Ελληνική οικονομία
να δώσει εκείνη την προστασία που παραδοσιακά έδινε πάντα η ΝΔ. Μόνο έτσι θα έρθει
κλίμα ηρεμίας και προοπτική στην χώρα. Και μονό έτσι θα πάρουμε πίσω την αυτονομία
μας εντός Ευρωσυστήματος.
