Του Κώστα Μαρκόπουλου
Θωρακοχειρουργός - Αγγειοχειρουργός
Η υγρή πλευρίτις είναι μάλλον σύμπτωμα νόσου παρά αυτόνομη
πάθηση. Αφορά την συγκέντρωση υγρού μεταξύ πνεύμονος και θωρακικού τοιχώματος.
Το αποτέλεσμα είναι ο σταδιακός περιορισμός του πνεύμονος εις βάρος του οποίου
αυξάνει. Ο ασθενής νοιώθει σταδιακά βάρος, πόνο (ιδιαίτερα
στις αναπνευστικές
κινήσεις) και βήχα, κυρίως, ξηρό. Όταν το υγρό αυξηθεί, τότε εμφανίζεται
δύσπνοια.
Το υγρό είναι, συνήθως, αμφοτερόπλευρο, όταν οφείλεται σε
συστηματικές παθήσεις (καρδιακή ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, δηλαδή κίρρωση
και νεφρική ανεπάρκεια). Και είναι μονόπλευρο όταν αφορά πνευμονία, καρκίνο,
τραύμα.
Εάν δεν υπάρχει γνωστή και διαγνωσμένη νόσος, τότε η
επιβεβλημένη ενέργεια είναι η παρακέντηση και η εξέταση του υγρού. Το
περιεχόμενό του μας καθοδηγεί στο 90% των περιπτώσεων. Η θεραπεία είναι η
αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου που το προκάλεσε και όχι η συνολική αφαίρεση
του υγρού. Μόνο στο τραύμα (κάταγμα πλευρών, βαριά θλάση κλπ), η αφαίρεση είναι
και τελεσίδικη θεραπεία.
Τις περισσότερες φορές σε αυξημένη ποσότητα υγρού,
τοποθετείται σωλήνας με τοπική νάρκωση, ώστε να «στεγνώσει» το ημιθωράκιο. Αυτό
συμβαίνει σε καρκίνο, βαριά πνευμονία για να μην μετατραπεί το υγρό σε πύον
(εμπύημα), σε αιμορραγικό υγρό μετά τραυματισμό, σε διασωληνωμένους ασθενείς
στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και σε υποτροπιάζουσες αδιάγνωστες πλευριτικές
συλλογές.
Η πλευριτική συλλογή είναι ένα «σήμα» για χρονίζουσες ή
σοβαρά νοσολογικές καταστάσεις. Δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται τυχαίο γεγονός,
ούτε από τον ασθενή ούτε από τον οικογενειακό γιατρό.
