«Αυτά τα ΓριΓρι που στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας αυτής της πόλης μας κράτησαν όρθιους,
όπως στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης μας μετά την προσφυγιά, αλλά και στην γερμανική κατοχή. Είναι η πιο ζωντανή παράδοση αυτού του τόπου, που δυστυχώς όμως φθίνει κάθε μέρα που περνάει. Νέος κόσμος δεν ασχολείται με την αλιεία και γιαυτό από τα 25 και πλέον ΓριΓρι που είχαμε και απασχολούσαν 700 περίπου άτομα, παλιά, σήμερα υπάρχουν μόνο 5 και αυτά με πολύ λίγους νέους.
Ας ελπίσουμε όμως ότι για πολλά άλλα χρόνια θα βλέπουμε αυτό το όμορφο θέαμα των καϊκιών μας να ανοίγονται για να "καλάρουν" και να φέρουν τον γαύρο, (που στην Αρτάκη λέμε,μόνο γλυκό δεν γίνεται), την σαρδέλα και ότι άλλο δίνει η θάλασσα...»
