Το τελευταίο διάστημα οι σύλλογοι διδασκόντων των σχολείων Β/μιας Εκπαίδευσης καλούνται σε συνεδριάσεις, προκειμένου να προτείνουν Σύμβουλο Σχολικής Ζωής, ένα νέο θεσμό που εισάγει το Υπουργείο Παιδείας, οι αρμοδιότητες του οποίου ορίζονται από το, με αριθ, φύλλου 4182/28-9-2020, ΦΕΚ. Πρόκειται για ακόμη μια «καινοτομία» στο όνομα της παιδαγωγικής ευαισθησίας, που το ΥΠΑΙΘ κομίζει ως πολύτιμο δώρο στην εκπαιδευτική κοινότητα, αυτή τη φορά με το επίχρυσο περιτύλιγμα της παιδαγωγικής μέριμνας και της αναβάθμισης της σχολικής ζωής.
Με την Υπουργική Απόφαση 129431/ΓΔ4, Αριθμός ΦΕΚ 4183Β΄/ 28-09-2020, ο «Σύμβουλος Σχολικής Ζωής», είναι εδώ, δια πάσαν νόσον…
Εκτός από μια σειρά διοικητικών θεμάτων, που προκύπτουν από αυτή τη διαδικασία, όπως η υπέρβαση ωραρίου, προκειμένου να ανταπεξέλεθει κάποιος/α σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις, τίθενται και σοβαρά ζητήματα δεοντολογίας, αφού ουσιαστικά ζητείται από τους εκπαιδευτικούς να αναλάβουν ρόλους, που άπτονται άλλων επιστημονικών πεδίων και ειδικοτήτων, κάτι που ουσιαστικά συνιστά αντιποίηση επαγγέλματος.
Ακόμη και αν υποθέσουμε πως υπάρχουν συνάδελφοι-εκπαιδευτικοί, που μπορεί να διαθέτουν σχετικά πιστοποιημένα προσόντα, είμαστε εναντίον κάθε προσπάθειας της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας να υποκαταστήσει το ρόλο των ειδικών επιστημόνων (ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, κ.λ.π.), αναθέτοντας στους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας, έργο για το οποίο δεν έχουν προσληφθεί.
Στο άρθρο 1 διαβάζουμε πως «Ο Σύμβουλος Σχολικής Ζωής συμβουλεύει, καθοδηγεί και ενημερώνει μαθητές, γονείς και κηδεμόνες σε θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε τομείς που απασχολούν τη σχολική μονάδα, όπως ενδεικτικά, η διαχείριση κρίσεων και πρόληψη ακραίων συμπεριφορών, μαθησιακές δυσκολίες, συμπερίληψη και ενσωμάτωση, μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων και παράλληλα συμβάλλει στην καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας».
Σε καθημερινή βάση όμως, οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που στηριζόμενοι στην παιδαγωγική τους κατάρτιση, προσφέρουν τη συμβουλευτική καθοδήγησή τους, ενημερώνουν και υποστηρίζουν μαθητές, γονείς και κηδεμόνες σε ζητήματα που απασχολούν τη σχολική μονάδα. Επίσης, ενθαρρύνουν και ενισχύουν την επικοινωνία του σχολείου με την οικογένεια και την ευρύτερη κοινότητα, ενώ ταυτόχρονα προσεγγίζουν τους μαθητές μέσα από προληπτικές αλλά και συμβουλευτικές κοινωνικo-παιδαγωγικές δράσεις, στα πλαίσια μιας μόνιμης και διαρκούς παιδαγωγικής σχέσης με μαθητές/τριες και γονείς. Είναι σαν το ΥΠΑΙΘ να ανακάλυψε μόλις προσφάτως, τον αυτονόητο παιδαγωγικό ρόλο του/της εκπαιδευτικού.
Παρ΄όλα αυτά η παιδαγωγική κατάρτιση ενός εκπαιδευτικού, χωρίς κάποια ιδιαίτερη εξειδίκευση, δεν μπορεί να υποστηρίξει έναν ρόλο τόσο ευρύ και πολυδιάστατο, όπως του Συμβούλου Σχολικής Ζωής. Μάλιστα σε περιπτώσεις που θα χρειάζεται να αντιμετωπιστούν ιδιαιτέρως ευαίσθητα θέματα, τα οποία ίσως απαιτούν ειδικούς επιστημονικούς χειρισμούς, μια μη σωστή προσέγγιση ή ένας κακός χειρισμός ενδέχεται να προκαλέσει βλάβη που μπορεί να εγείρει νομικές αξιώσεις από την πλευρά της οικογένειας. Ποιος/α θα έχει την ευθύνη απέναντι στο νόμο; Ο/η εκπαιδευτικός που έχει αναλάβει το ρόλο του/της συμβούλου σχολικής ζωής, ο σύλλογος που τον πρότεινε, ο/η Διευθυντής/ντρια της σχολικής μονάδας που εισηγήθηκε ή ο/η συντονιστής/τρια εκπαιδευτικού έργου που αποφάσισε τον ορισμό;
Ακόμη κι αν πάρει κανείς στα σοβαρά τον θεσμό του Συμβούλου, διαπιστώνει πως η υλοποίηση των αρμοδιοτήτων και καθηκόντων που αναλαμβάνει, απαιτεί τουλάχιστον ένα καθημερινό οκτάωρο αφοσίωσης στο έργο του, εφόσον μας ενδιαφέρει μια ουσιαστική και όχι προσχηματική εφαρμογή του. Υπάρχει εκπαιδευτικός που διαθέτει αυτό τον πλεονάζοντα χρόνο στα σχολεία των εξοντωτικών ωραρίων, της Παιδαγωγικής ευθύνης, των εξωδιδακτικών καθηκόντων, της μετακίνησης σε διάφορα σχολεία για συμπλήρωση ωραρίου; Ή μήπως ο εκπαιδευτικός θα προλάβει να φέρει σε πέρας τα καθήκοντά του στον χρόνο απαλλαγής του από τις εφημερίες, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το διάταγμα; Σίγουρα, η εκπλήρωση τόσο σοβαρών αρμοδιοτήτων και καθηκόντων του Συμβούλου Σχολικής Ζωής, δεν αντισταθμίζεται από την απαλλαγή από τις εφημερίες, με αποτέλεσμα ο ρόλος αυτός να υποβαθμίζεται a priori.
Μήπως το ΥΠΑΙΘ αγνοεί τις ήδη εντατικοποιημένες και εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας των μάχιμων εκπαιδευτικών της τάξης; Αν το ΥΠΑΙΘ έχει όντως σχέση με την σχολική πραγματικότητα της βάσης και δεν την αγνοεί, τότε μένει να συμπεράνουμε πως ο θεσμός αυτός εισάγεται προσχηματικά και θυσιάζεται στο βωμό μιας φτηνής επικοινωνιακής διαχείρισης σοβαρών εκπαιδευτικών πολιτικών που αφορούν τη νέα γενιά.
Ο στόχος μιας τέτοιας διαχείρισης είναι διπλός: από τη μια παρουσιάζει στην κοινωνία μια εξωραϊσμένη εικόνα των πλέον αντιδραστικών εκπαιδευτικών πολιτικών που εφαρμόζει, με μηδαμινό άλλωστε κόστος, αφού στο σχετικό ΦΕΚ αναφέρεται ότι από την παρούσα απόφαση δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, κι από την άλλη, αξιοποιώντας με τέχνη το δόγμα της «ατομικής ευθύνης», επιδιώκει να μεταθέσει για άλλη μια φορά την ευθύνη για τα προβλήματα της ενδοσχολικής κοινότητας αποκλειστικά και μόνο στους εκπαιδευτικούς.
Οι εκπαιδευτικοί όμως, με απόλυτη συναίσθηση του παιδαγωγικού μας ρόλου δε θα γίνουμε συνένοχοι σε έναν θεσμό που στοχεύει μόνο στο «φαίνεσθαι» και όχι στην ουσία της διαχείρισης και επίλυσης των πολύ σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο, που όπως κάθε δημόσια δομή έχει αφεθεί στη δίνη της επέλασης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενός θεσμού που από τη θέσπισή του αυτοακυρώνεται εξαιτίας της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας.
Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να μην προτείνουν συμβούλους σχολικής ζωής.
Διεκδικούμε μόνιμους διορισμούς ειδικού επιστημονικού προσωπικού-ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ
