Προς το παρόν δεν ακούγεται τίποτα για τις μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Για πόσο άραγε θα υπάρχει σιωπή για την ουσιαστική κατάργηση της αμοιβής επί των υπερωριών. Ας ξεκινήσουμε από το υπεραπλουστευτικό. Δηλαδή πόσο πίσω έμεινε η ανάπτυξη της χώρας από την καταβολή υλικής αποζημίωσης για τις υπερωρίες. Πόσο εμπόδισε η καταβολή αυτών των ποσών αυτών στις νέες επενδύσεις των εργοδοτών στο μαγαζί τους; Οι υπερωρίες φταίνε για τα θαλασσοδάνεια κάποιων "επιχειρηματιών ;", οι υπερωρίες φταίνε που κάποιοι αετονύχηδες πήραν χρυσό βραβείο στη φοροδιαφυγή, την φοροκλοπή και τη μαύρη εργασία. Όσο για την πρόβλεψη ότι οι υπερωρίες θα καλύπτονται με ρεπό. Πρόκειται μάλλον για ανέκδοτο. Ο κ. Χατζηδάκης ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν θα εφαρμοστεί ποτέ και πουθενά. Εδώ το ελληνικό δημόσιο είναι ο πρώτος διδάξας. Αρκεί να ρωτήσεις ένα υγειονομικό - που είναι και στην επικαιρότητα - για μάθεις πόσα ρεπό του χρωστά η υπηρεσία. Και αν αυτό γίνεται στο δημόσιο ο καθένας φαντάζεται τι θα γίνει πιο έξω. Ποιος να τολμήσει να ζητήσει ρεπό; Ας μην γελιόμαστε λοιπόν η κατάργηση της χρηματικής αποζημίωσης των υπερωριών είναι μια μεγάλη και άδικη αντεργατική ενέργεια.
Σε ότι αφορά το νέο τρόπο υπολογισμού της επικουρικής σύνταξης, μπορεί να πει κάποιος καλοπροαίρετα ότι σαν ιδέα δεν είναι άσχημη λαμβανομένου υπ' όψιν ότι σήμερα ένας συνταξιούχος με τριακονταετή και πλέον ασφάλιση λαμβάνει επικουρική λιγότερη των 130 γιούρος. Με αυτά που είδαμε από το 2010 και μετά η νέα μέθοδος δεν έχει περισσότερα ρίσκα από το υπάρχον καθεστώς. Να δούμε τι ρίσκα θα πάρουν οι εργαζόμενοι.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα πράγμα που σημαίνει ότι ο Δημήτρης Μούντριχας και οι συνάδελφοι του θα έχουν καίρια πράγματα να ασχοληθούν και οι κινήσεις τους αναμένονται με ενδιαφέρον…
