Ένας άνεργος μηχανικός σκέφτηκε να ανοίξει μία κλινική για να βγάζει λεφτά. Μία ταμπέλα απ’ έξω έγραφε:
Θεραπευτείτε για τα πάντα με 50 ευρώ.
Ένας γιατρός νομίζοντας ότι είναι μία καλή ευκαιρία να βγάλει ένα 100αρικο πάει επίσκεψη.
Γιατρός (ως ασθενής): Γιατρέ, έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης.
Μηχανικός (ως γιατρός): Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς.
Ο γιατρός – ασθενής φτύνει το φάρμακο και λέει: Μα αυτό δεν είναι φάρμακο! Είναι πετρέλαιο!
Ο μηχανικός – γιατρός: Συγχαρητήρια. Η γεύση σας επέστρεψε! 50 ευρώ παρακαλώ.
Ο δήθεν ασθενής γιατρός φεύγει τσατισμένος αλλά δε το βάζει κάτω και επιστρέφει σε μερικές μέρες αποφασισμένος να πάρει πίσω τα χρήματά του.
Ο ασθενής γιατρός: Γιατρέ έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πια τίποτα.
Μηχανικός – γιατρός: Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς.
Ο γιατρός – ασθενής πανικόβλητος: Μα αυτό το φάρμακο είναι για τη θεραπεία της γεύσης!
Μηχανικός: Συγχαρητήρια! Η μνήμη σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.
Ο γιατρός φεύγει εξαγριωμένος με τον εαυτό του. Αμετανόητος μετά από μερικές ημέρες επιστρέφει.
Ασθενής: Γιατρέ η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι;
Μηχανικός: Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο για αυτό. Παρακαλώ πάρτε αυτό το 100ρικο.
Ασθενής: Μα αυτό είναι 20αρικο!
Μηχανικός: Συγχαρητήρια. Η όρασή σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.