Σε μιά ραχούλα καθόνταν ο Σήφης και ο Μανούσος και αγνάντευαν την δύση του ήλιου στον Ψηλορείτη.
Κάποια στιγμή πλησιάζει ένας τουρίστας και τους λέει:
- Ντου γιου σπικ ιγκλις;
Κοιτιούνται οι δύο τους και απαντάει ο Μανούσος:
- Οϊ
- Σπρέχεν ζι ντόιτς;
- Οϊ
- Παρλάρε ιταλιάνο;
- Οϊ
- Παρλέ βου φρανσέ;
- Οϊ
- Πάρλα εσπανιόλ;
- Οϊ
Απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται και λέει ο Σήφης του Μανούσου:
- Μωρέ Μανούσο...
- Ιντα θες;
- Μωρέ Μανούσο εν κατέομε καμμιά ξένη γλώσσα. Πρέπει να πάμε να μάθουμε καμμία...
- Γιάντα μωρέ Σήφη; Ήντα να τηνε κάμομε;
- Ε, τί... Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
- Και τούτος που ήξευρε πέντε γλώσσες μωρέ, συνεννοήθηκε;
