Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέπτεται τον αδερφό του βοσκό στην Κρήτη. Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον βλέπει ο βοσκός και παρακαλά.
-Ασε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στην
περιποίηση, και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω εδώ ενώ εσύ θα ξαναβρείς!
-Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αλλά θέλω να ζει σαν
…άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
-Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω
πάντα μαζί μου και μόνο…
κρέας και γάλα θα τρώει! Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη
θέληση του αδερφού του. Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος.
Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την απάντηση.
-Α!! είπαμε σαν άνθρωπος! θα τον κηδέψεις χριστιανικά.
-Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
-Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!
Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική
κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς…
-Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις! ήντα ναι αυτά που
μου ζητάς!
-Μα ο αδερφός μου λέει…παίρνει το κινητό και μιλά με τον
αδερφό του.
-Δώσε μου τον παπά! – λέει εκείνος: Έλα παπα-Λάμπρο με
ακούς; δυόμισυ χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να
γίνει όπως πρέπει! εντάξει;
-Εντάξει! εντάξει.
Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.
-Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λές από την αρχή ότι ο σκύλος σου…ήταν Ορθόδοξος
