Πριν στεγνώσουν τα δάκρυα από το έγκλημα στα Τεμπη, νέο έγκλημα, νέος θρήνος, από το βυθό των θαλασσών μας. Το πολύνεκρο ναυάγιο έξω από την Πύλο, αποτελεί πιθανότατα την μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην Μεσόγειο και στην Ελλάδα στην σύγχρονη ιστορία της.
Για το νέο πολύνεκρο ναυάγιο/έγκλημα ανοιχτά της Πύλου θα
σωπάσουμε; Μας αρκούν τα δάκρυα και η αλληλεγγύη; Να μετατρέψουμε τη θλίψη σε αγώνα και να
διεκδικήσουμε τον απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή! Καμία έκπτωση κανένας ωχαδερφισμός, καμιά συγνώμη!
Οι μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγ(ισσ)ες είναι άνθρωποι της ανάγκης, που ρισκάρουν τα πάντα για μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Το εργατικό κίνημα, οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς,
δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους
απελπισμένους του πλανήτη. Μοιραζόμαστε τα ίδια όνειρα για μια καλύτερη
ζωή και το ίδιο πείσμα για να
ανατρέψουμε την αδικία.
Από τους κυβερνώντες δε ζητούμε αλληλεγγύη, δε ζητούμε δάκρυα μετά το έγκλημα, ζητούμε συγκεκριμένες θεσμικές πρωτοβουλίες που θα αποτρέπουν τα εγκλήματα των Τεμπών και της Πύλου, που θα σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Ζητούμε την προστασία και το σεβασμό των ανθρώπων που προσπαθούν να γλιτώσουν από την απάνθρωπη φτώχεια και τη φρίκη των πολεμικών συγκρούσεων και που η πολιτική για τους φράχτες και τα pushbacks τους οδηγούν στα χέρια των διακινητών και στα πολύνεκρα εγκλήματα.
«Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή τον πόλεμο, ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά» Νίκος Καζαντζάκης
Όσοι/ες αναγκάζονται να διαφύγουν από τις πατρίδες τους χρειάζονται ασφαλείς οδούς, αλλιώς δεν τους απομένουν παρά θανατηφόρα αδιέξοδα. Κυβέρνηση και Ε.Ε. να αναλάβουν τις βαρύτατες ευθύνες τους για ένα έγκλημα που μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Οι ζωές των προσφύγων/ισσών/ μεταναστ(ρι)ών μετράνε.
Στεκόμαστε απέναντι στη βαρβαρότητα που παράγουν οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Επιλέγουμε την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
