Τι κι αν ήσουν βουλευτής για τέσσερα ή περισσότερα χρόνια και απολάμβανες την (όχι και ευκαταφρόνητη) βουλευτική αποζημίωση, τη βουλευτική λιμουζίνα, τα δωρεάν διόδια, το δωρεάν πάρκινγκ στο αεροδρόμιο, την επίσης δωρεάν γραμματειακή υποστήριξη, τους δύο αστυνομικούς της προσωπικής σου ασφάλειας και τα μειωμένα τηλεφωνικά τέλη; Οταν δεν τα καταφέρεις να εκλεγείς στο Κοινοβούλιο, τα χάνεις όλα. Στην Ελλάδα όταν δεν εκλέγεσαι στη Βουλή, ξαναγυρνάς στο μεροκάματο και ξέρετε ποιο είναι το πιο δύσκολο; Η προσαρμογή. Γιατί όταν είσαι για πολλά χρόνια βουλευτής, ίσως ακόμα και υπουργός, ή και υποψήφιος αρχηγός κόμματος και ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη τα χάνεις όλα, μη νομίζετε ότι είναι εύκολο να προσαρμοστείς. Το βουλευτικό αξίωμα το είχες έτσι κι αλλιώς συνηθίσει, σου έγινε ένα είδος τρόπου ζωής και ξυπνάς ένα πρωί που αντί να πας στη Βουλή με το μαύρο Audi (αυτό με τα φιμέ τζάμια) και με τον οδηγό σου, πηγαίνεις να ανοίξεις το γραφείο σου ή τη δουλειά σου.
