Σήμερα καθώς χάζευα στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε δημοσιεύσεις του χθεσινού καρναβαλιού. Είναι ένα έθιμο το οποίο γίνεται εδώ και χρόνια και έχει καθιερωθεί και ας μην συνάδει με την ορθόδοξη εκκλησία μας και με την περίοδο που πρόκειται να διανύσουμε. Αυτό όμως που μου μου τράβηξε την προσοχή και με λύπησε ιδιαίτερα ήταν ένας σύλλογος ο οποίος έκρινε λανθασμένα ότι είναι σωστό να γελοιοποιήσει τον Θεσμό του μοναστηριού της μοναστικής ζωής αλλά και γενικότερα τον κλήρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενδυόμενοι υποτίθεται μοναχές αλλά και ρασοφόροι ιερείς και μάλιστα με την προσθήκη επιτραχηλίου το ιερατικό ένδυμα το οποίο είναι αναγκαίο για έναν ιερέα για να μπορεί να ιερουργεί. Αλλά και κάτι άλλο που μου τράβηξε την προσοχή είναι ότι κρατούσαν εκκλησιαστικά θυμιατά .Με έβαλε σε σκέψεις από ποιον Ναό μπορεί να είναι αυτά τα θυμιατό ποιος ιερέας με ελαφρά τη καρδία τους τα έδωσε γνωρίζοντας για πού προορίζονταν. Με στεναχωρεί πάρα πολύ αυτό το θέαμα καθώς βλέπω την κατάντια των ανθρώπων μέσα σε μία μέρα ο διάβολος μας κυριεύει και καταλήγουμε κάθε ιερό και όσιο γελοιοποιώντας την πίστη μας στην οποία σε κάθε δύσκολη στιγμή θα προστρέξουμε. Και έπειτα λέμε ο Θεός όταν μας τυχαίνει κάτι.... είναι εκεί που τον αφήσαμε ...στην άκρη έξω από την καρδιά μας. Καλή σαρακοστή Καλή μετάνοια Δημήτριος Αργύρης Πρωτοπρεσβύτερος
