Με άφατη θλίψη και οδύνη, οργή, που ξεχειλίζει, και αναπάντητα ερωτηματικά στεκόμαστε για πολλοστή φορά μάρτυρες ακόμα μίας γυναικοκτονίας. Η Κυριακή Γρίβα δεν είναι μαζί μας πια. Κατά τραγική ειρωνεία, η γυναικοκτονία αυτή συνέβη ακριβώς μπροστά σε ένα Αστυνομικό Τμήμα, όπου πριν από λίγα λεπτά το θύμα είχε καταφύγει για να ζητήσει προστασία από τους/τις καθ΄ ύλην αρμόδιους/ες, αυτούς κι αυτές, που υποτίθεται ότι είναι εκπαιδευμένοι και εκπαιδευμένες να δρουν άμεσα σε περιπτώσεις έμφυλης βίας. Πόσες γυναικοκτονίες πρέπει να γίνουν ακόμα για να πάψει η κυβέρνηση να υποκρίνεται και να κομπάζει πως έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών, της οποίας η φρικωδέστερη έκφανση είναι η αφαίρεση της ζωής τους; Πόσο αίμα αθώων χρειάζεται να χυθεί για να συμπεριληφθεί ο όρος ”γυναικοκτονία” στον ποινικό κώδικα και να αποφασιστεί ένα εύρος μέτρων για να προληφθούν αυτά τα φαινόμενα; Αρκεί να σκεφθούμε ότι, όπως στην περίπτωση της Αίγινας, σε άλλες στο παρελθόν, καθώς και στους Αγίους Αναργύρους, τα θύματα κακοποίησης, πριν φθάσουν να χάσουν τη ζωή τους, είχαν επανειλημμένως ζητήσει βοήθεια και προστασία από τα Αστυνομικά Τμήματα της περιοχής τους.
Η ανάλγητη αδιαφορία τους, η αμηχανία τους, η προσκόλληση
στην τυπολατρία, η ανευθυνότητα των διοικούντων, που μεταφράζεται και σε
ανεπάρκεια προσωπικού των ΑΤ, έχει μοιραίο αντίκτυπο στη ζωή πάμπολλων γυναικών
τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες μετέπειτα για τα
παιδιά τους και τις οικογένειές τους, καθώς και την κοινωνία γενικότερα. Η ίδια
η πολιτεία παροτρύνει όσες γυναίκες και παιδιά δέχονται την οποιαδήποτε μορφή
βίας – λεκτική, ψυχολογική, σωματική ή σεξουαλική – να ζητήσουν βοήθεια από τις
κρατικές δομές, αλλά είτε αυτές δεν ανταποκρίνονται στο καθήκον τους είτε η
ίδια η κρατική νομοθεσία επιδεινώνει και διαιωνίζει την κακοποίηση γυναικών και
παιδιών. Φανταστείτε τον τρόμο και την απόγνωση της Κυριακής Γρίβα να βρίσκεται
αδιαφορίας και δολοφονίας γωνία, ανάμεσα στην κόλαση της εγκληματικής
αδιαφορίας των Αρχών και του ίδιου του εγκλήματος, Η Κυριακή Γρίβα δεν είχε
προσφύγει πρώτη φορά χθες στην Αστυνομία, αλλά και στο παρελθόν, καταγγέλλοντας
βιασμό και κακοποίηση. Όταν, λοιπόν, η Αστυνομία κωφεύει, γίνεται αυτομάτως
συνένοχη και συνεργός στο έγκλημα.
Ως ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΤΟΝΙΩΝ και εν όψει των
Ευρωεκλογών τονίζουμε με στεντόρεια φωνή ότι δεν χρειάζεται να διεξαχθούν ΕΔΕ,
δε χρειάζονται θρήνοι, δε χρειάζονται πρωτοσέλιδα και εκτενή ρεπορτάζ. Ως
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΤΟΝΙΩΝ ζητούμε τα εντελώς αυτονόητα από ένα
(υποτιθέμενο) ευρωπαϊκό κράτος Δικαίου, το οποίο έχει διεθνείς υποχρεώσεις ως
προς τον τρόπο πρόληψης της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών και
αποτροπής των γυναικοκτονιών:
