Έχω την αίσθηση ότι με τις πολιτικές κουταμάρες που εκστομίζουν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Νίκου Ανδρουλάκη στο τέλος θα τον καταστήσουν συμπαθή στα μάτια της ευρύτερης κοινωνικής βάσης της Κεντροαριστεράς και, αντί να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, στο τέλος θα τη «σκαρφαλώσει» τη μάντρα, κοιτάζοντάς τους αφ’ υψηλού με το όπλο της δικαίωσης παρά πόδα. Είναι δυνατόν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, να βγάζει τέτοια κακία εναντίον του Ανδρουλάκη, παρομοιάζοντάς τον με τον Κιμ Γιονγκ Ουν;
Αλήθεια, τον έβλαψε σε προσωπικό επίπεδο; Δεν τον συμπεριέλαβε στο
ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος στις τελευταίες εκλογές; Δεν αγνόησε όσους του
έλεγαν να τον αποκλείσει, γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί ο Νίκος Παπανδρέου ή ο
γιος του Μ. Καρχιμάκη, που πόνταραν στις ψήφους των παπανδρεϊκών του κόμματος;
Υπήρχε ποτέ περίπτωση να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής ο Σαχινίδης, εάν ο
Ανδρουλάκης είχε τη νοοτροπία του ηγέτη της Βόρειας Κορέας; Απόδειξη πως δεν
έπαιξε πρόστυχα εναντίον κανενός υποψηφίου είναι ότι δεν βοήθησε να εκλεγεί
ευρωβουλευτής ούτε ο πιο στενός του συνεργάτης: ο γραμματέας της ΚΕ του
κόμματος, Ανδρέας Σπυρόπουλος.
