Το… αντιφατικό αυτό φαινόμενο χαρακτηρίζει την ελληνική αγορά εργασίας καθώς οι επιχειρήσεις προσλαμβάνουν προσωπικό από τους οικονομικά... μη ενεργούς. Οι οποίοι φαίνεται ότι βγαίνουν μαζικά στην αγορά εργασίας λόγω ακρίβειας...
Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Ουσιαστικά, χιλιάδες άτομα που δήλωναν μέχρι τώρα ότι «ότι δεν ενδιαφέρονται να εργαστούν» (σ.σ. άνω 3 εκ. συνολικά στις ηλικίες 15 έως 65 ετών, χωρίς να είναι συνταξιούχοι, αριθμός ρεκόρ για αναπτυγμένη οικονομία), ξαφνικά βγήκαν στην αγορά εργασίας. Το α’ πεντάμηνο φέτος (Ιανουάριος-Μάiος 2024) εντάχθηκαν στην αγορά εργασίας 80.000 άτομα από το μη ενεργό δυναμικό και μόλις 2.300 άνεργοι.
Έτσι η επίσημη ανεργία, όπως την καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ, μειώθηκε μόλις κατά 0,2 της μονάδας, έναντι 1,7 μονάδα το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι (α’ πεντάμηνο).
Συνολικά μέσα σε ένα χρόνο ο μη ενεργός πληθυσμός μειώθηκε κατά 101.00 άτομα.
Αναλυτικά, σύμφωνα με την επεξεργασία της Eurobank «ο μη ενεργός πληθυσμός κατέγραψε ισχυρή συρρίκνωση κατά 3,3% (101,0 χιλ. άτομα) στο 5μηνο Ιαν-Μαϊ-24 από μείωση κατά 0,4% (11,1 χιλ. άτομα) το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου έτους. Η εν λόγω μεταβολή είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του μέσου ποσοστού συμμετοχής (εργατικό δυναμικό / πληθυσμός) στο 61,4% από 60,3% το 5μηνο Ιαν-Μαϊ-23. Η περαιτέρω αύξηση του ποσοστού συμμετοχής δύναται να συμβάλλει θετικά στην ενίσχυση της απασχόλησης και του παραγόμενου προϊόντος της οικονομίας...»
Αυτό δείχνει ότι είναι μάλλον πλασματική η εικόνα της έλλειψη εργατικών χεριών που προβάλουν πολλές επιχειρήσεις (σ.σ. έως 70.000 άτομα, κυρίως στον Τουρισμό και τις αγροτικές εργασίες).
Τα εργατικά χέρια είτε κρύβονται πίσω από την «μαύρη»-ανασφάλιστη εργασία, και βγαίνουν στο φως της ημέρας όταν υπάρχουν αντικίνητρα και στοχευόμενοι έλεγχοι στην αγορά εργασίας, είτε εντάσσονται στην αγορά εργασίας όταν, αντιστοίχως, θεσπίζονται κίνητρα (καλύτεροι μισθοί, προσιτή στέγη, προοπτική επαγγελματικής ανέλιξης κ.α.).
Πέραν της γκρίζας απασχόλησης, βασικό ρόλο για την «εμφάνιση» περισσοτέρων ατόμων στην αγορά εργασίας, μεταξύ εκείνων που δήλωναν ότι «δεν ενδιαφέρονται να εργαστούν», φαίνεται ότι παίζει το υψηλό κόστος ζωής. Άτομα που ζούσαν με ένα χαρτζιλίκι ή με ένα κρατικό επίδομα, φαίνεται ότι δεν ικανοποιούνται πλέον με βάση το αυξημένο κόστος ζωής (ή κόπηκε το χαρτζιλίκι λόγω οικονομικής αδυναμίας του «χορηγού»).
Ως εκ τούτου φαίνεται ότι η ελληνική αγορά εργασίας έχει τεράστια αποθέματα. Τα οποία μπορούν να τροφοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, να ενισχυθούν έτσι οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης, να αβγατίσει το ατομικό και εθνικό εισόδημα και να ανατροφοδοτηθεί η απασχόληση μέσα από την κατανάλωση. Ή, να αυξηθεί η αποταμίευση χρηματοδοτώντας περαιτέρω τις επενδύσεις.
Το πρόβλημα της αγοράς εργασίας εν τέλει είναι οι καλύτεροι μισθοί με προοπτική, η αντιμετώπιση των ακραίων τιμών στην στεγαστική κρίση, αλλά και το αναγκαίο ξεδίπλωμα των προγραμμάτων κατάρτισης. Ειδικά για άεργους που απέχουν για πολλά χρόνια από την αγορά εργασίας και έχουν χάσει ή δεν είχαν αποκτήσει ποτέ κάποια εξειδίκευση.
Τέλος, σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της προσφοράς εργασίας ίσως παίξει και ο εξορθολογισμός των κοινωνικών επιδομάτων. Και η εγκατάλειψη της τακτικής των «καθολικών»-οριζόντιων ενισχύσεων όπως αυτές κυριάρχησαν στην πανδημία (με βάση τις φορολογικές δηλώσεις...)
iEidiseis.gr
