Oι ανεμογεννήτριες ετοιμάζονται να καταστρέψουν και τη Σκύρο

 Ένα περιβαλλοντικό έγκλημα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Σκύρο. Σε μια προστατευμένη περιοχή Natura, 37.000 στρεμμάτων, η «ιδιοκτήτρια» του όρους Κόχυλας.

 

Ένα περιβαλλοντικό έγκλημα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Σκύρο. Σε μια προστατευμένη περιοχή Natura, 37.000 στρεμμάτων, η «ιδιοκτήτρια» του όρους Κόχυλας, η Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, μαζί με συνεργάτες της επιχειρηματίες σχεδιάζει να εγκαταστήσει 60 ανεμογεννήτριες ύψους 180 μέτρων και ισχύος περίπου 5,6 MW η κάθε μία (συνολική παραγόμενη ενέργεια 333 MW, δηλαδή το 10% του συνόλου της παραγωγής στην Ελλάδα από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας). Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών στην Ευρώπη.

 

Ολόκληρο το νησί έχει έκταση 210.000 στρέμματα, από αυτά 37.000 θα μετατραπούν σε αιολικό πάρκο

 

Η κάθε ανεμογεννήτρια θα έχει ύψος πυλώνα 105 μέτρων και διάμετρο πτερωτής 150 μέτρων διαμορφώνοντας το ύψος της κάθε ανεμογεννήτριας στα 180 μέτρα περίπου, ίσο δηλαδή με έναν ουρανοξύστη ύψους 60 ορόφων.

 

Η τερατώδης βιομηχανική εγκατάσταση ανεμογεννητριών θα καλύψει σχεδόν το μισό νησί.

 

Το σημερινό έργο, που έλαβε πρόσφατα Άδεια Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από την ΡΑΕ, περιλαμβάνει:

 

60 ανεμογεννήτριες (Α/Γ) ισχύος 5,6 MW η καθεμία και ύψους πάνω από 180 μέτρα! Ο συγκεκριμένος τύπος των Α/Γ εισάγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με επιλογή να τοποθετηθούν σ’ ένα μικρό αιγαιοπελαγίτικο νησί και λόγω του ύψους τους θα είναι ορατές από όλες τις περιοχές του νησιού, αλλά και αντικριστά όχι πολύ μακριά από την Εύβοια.

 

Χωροθετούνται στο εμβληματικό «Βουνό» της Σκύρου (όρος Κόχυλας), και καταλαμβάνουν ολόκληρο το νότιο τμήμα του νησιού, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι προστατευόμενη περιοχή NATURA 2000. Το μισό νησί θα ισοπεδωθεί με απίστευτου μεγέθους εκσκαφές και δεκάδες χιλιάδες τόνους τσιμέντου για την πάκτωση των Α/Γ. Τεράστιες ποσότητες μπάζων θα κατακλύσουν τις πλαγιές και δεκάδες χιλιόμετρα δρόμων, διαστάσεων λεωφόρου θα οργώσουν το ανάγλυφο του Βουνού. Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου φαραωνικού – βιομηχανικού έργου για το περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία θα είναι καταλυτικές και μη αναστρέψιμες:

 

    Το «έργο» τέτοιων διαστάσεων θα επικυριαρχήσει και θα επισκιάσει όλη τη Σκύρο.

    Το ήπιο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο ανατρέπεται.

    Η αισθητική του Σκυριανού τοπίου καταστρέφεται.

    Η προστατευόμενη περιοχή NATURA 2000 με την ιδιαίτερη βιοποικιλότητα της αφανίζεται.

    Η μακραίωνη ιστορική διαδρομή πολιτισμού της Σκύρου διακόπτεται βίαια.

    Η οικονομική και τουριστική ανάπτυξη του νησιού ακυρώνεται.

    Το πλοίο λαϊκής βάσης της Σκύρου, πρότυπο αναφοράς – υψηλής ποιοτικής διαχείρισης και χαμηλού κομίστρου – από όλα τα νησιά της χώρας μας απαξιώνεται.

    Η κτηνοτροφία και μελισσοκομία που παραδοσιακά αναπτύσσονται στο Βουνό εξαφανίζονται.

    Οι οικογένειες θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν από το νησί, σε αναζήτηση εργασίας.

 

Να σημειωθεί πως το όρος «Κόχυλας» έχει ενταχθεί από το 2006 στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000» και αποτελεί «Τόπο Κοινοτικής Σημασίας» με κωδικό «GR 242006» λόγω της «βιοποικιλότητας» με προέχουσα την παρουσία της μοναδικής παγκοσμίως φυλής του μικρόσωμου Σκυριανού Αλόγου, του πτηνού Μαυροπετρίτη (Falco eleonorae) και σπάνιων φυτών που περιλαμβάνονται στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλουμένων Ειδών, της σημαντικότητας της περιοχής για την αναπαραγωγή θαλάσσιων πουλιών, αρπακτικών πτηνών και ειδών που συνδέονται με θαμνώδη βλάστηση.

 

Η Σκύρος που συγκαταλέγεται στους 100 πιο «πράσινους» προορισμούς σύμφωνα με την παγκόσμια λίστα «Green Destinations» και θεωρείται πρότυπο ισόρροπης αειφόρου ανάπτυξης, έχει βρεθεί αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κατάσταση, λόγω των αποφάσεων της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας.

 

Τον Ιούλη του 1998, όταν με αφορμή μια κοινοτική επιδότηση που διεκδικούσε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Μονή διεκδίκησε με αγωγή στο Πρωτοδικείο Χαλκίδας την αναγνώριση 38.000 στρεμμάτων (το 1/8 του νησιού) στη θέση «Βουνό» (Κόχυλας – 792 μ.) στη νότια Σκύρο, επικαλούμενη χρυσόβουλα του 10ου αιώνα και βρέθηκε ιδιοκτήτρια του νότιου τμήματος του νησιού.

 

Το 2005 η Μονή Μεγίστης Λαύρας σύστησε την εταιρεία με την ονομασία «Αιολική Νότιας Σκύρου ΑΕ» με εταίρους κατά 95% τη Μονή και 5% την εταιρεία «ΕΝΤΕΚΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΑΕ», του επιχειρηματία Κώστα Φιλιππίδη, με στόχο τη δημιουργία των αιολικών πάρκων. Το 2010 η εγκατάσταση του έργου των 333 MW είχε προϋπολογιστεί στα 620 εκατ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του ποσού της διασύνδεσης με την ηπειρωτική Ελλάδα.

 

Το 2013, η καθολική εναντίωση του σκυριανού λαού ματαίωσε την προσπάθεια εγκατάστασης ανεμογεννητριών.

 

Σήμερα όμως φαίνεται ότι οι καιροί είναι ευνοϊκοί για την Μονή και για τις εταιρείες εγκατάστασης και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τη δημιουργία τεράστιων αιολικών πάρκων και με απίστευτη αδιαφορία για τη ζημιά στο περιβάλλον. Τήνος, Άγραφα, Μάνη, Κρήτη, Ικαρία, σε όλη την Ελλάδα.

 

Μέχρι σήμερα η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας έχει εκδώσει δύο άδειες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 150 MW έναντι του συνολικού έργου των 333 MW. Τα δύο αιολικά πάρκα «1ο Αιολικό Πάρκο Σκύρου ΕΠΕ» και «9ο Αιολικό Πάρκο Σκύρου ΕΠΕ», αποτελούν συνολικά ισχύ 150 MW, επιμεριζόμενη σε από 78MW και 72MW αντίστοιχα.

 

Σύμφωνα με τις καταγγελίες του Δήμου Σκύρου οι ελληνικές εταιρείες που φέρονται να επιδιώκουν να χρηματοδοτήσουν με τραπεζικό δανεισμό το έργο «είναι κουφάρια αδρανών νομικών προσώπων, χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα και απασχόληση προσωπικού, με μηδενικά ίδια κεφάλαια και στο σύνολό τους ζημιογόνες οικονομικά».

πηγη