Η απαξίωση συνεχίζεται και οι επιπτώσεις φαίνονται στη δημοσκοπική πορεία του κόμματος.
Η συνέχεια μπορεί να επιφυλάσσει ακόμη πιο δυσάρεστες εξελίξεις στην προσυνεδριακή διαδικασία, στο Συνέδριο και στη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου.
Πολλά θα εξαρτηθούν
από την περαιτέρω στάση του έκπτωτου προέδρου και τον υποστηρικτών του. Αν θα
συνεχίσουν τη μάχη για την παλινόρθωση του – και με ποιό τρόπο.
Αλλά και από την πλευρά της αντι-κασσελακικής αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να υπάρχει ομοψυχία, ούτε μία ξεκάθαρη γραμμή πλεύσης. Πώς θα ξαναβρεί ο ΣΥΡΙΖΑ την χαμένη ιδεολογική και πολιτική του “ταυτότητα” και ποιό είναι το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα που θέλει να εκπέμψει;
Ακόμη δεν ξέρουμε ποιοί θα διεκδικήσουν την προεδρία και με ποιά πολιτική πλατφόρμα. Μόνο ο Παύλος Πολάκης έχει δηλώσει “παρών” στη μάχη για την προεδρία και έχει διατυπώσει ξεκάθαρη θέση: Θέλει ένα αριστερό κόμμα, χωρίς συμβιβασμούς και κεντροαριστερά ανοίγματα με ψηφοθηρικούς στόχους.
Θα υπάρξει ασφαλώς υποψήφιος και από την πλευρά εκείνων που επεδίωξαν και επέτυχαν την καθαίρεση Κασσελάκη. Το ζήτημα είναι αν θα μπορέσει να ενώσει και να εκφράσει τις πολυποίκιλες ομάδες στελεχών που αποτελούν το τωρινό “μωσαϊκό” του ΣΥΡΙΖΑ.
Οποιος κι αν εκλεγεί τελικά πρόεδρος, το θέμα ηγεσίας μάλλον θα παραμείνει ανοιχτό. Τουλάχιστον μέχρι την επιστροφή Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο.