Ήταν ο Γιάννης και ο Παναγιώτης στο σινεμά και έβλεπαν μια ταινία. Μπροστά τους ήταν ένας καράφλας, γεροδεμένος και ψηλός...
Λέει ο Γιάννης:
– Βάζουμε στοίχημα 5 ευρώ να του δώσω φάπα χωρίς να με σπάσει στο ξύλο;
Παναγιώτης:
– Εντάξει.
Του ρίχνει την φάπα ο Γιάννης. “ΠΑΦ”.
Γιάννης:
– Ρε, Γιώργο, εσύ είσαι;
Καράφλας:
– Δεν είμαι ο Γιώργος.
Γιάννης:
– Συγνώμη.
Δεν τον έσπασε στο ξύλο ο καράφλας.
Γιάννης:
– Δώσε τα 5 ευρώ.
Ο Παναγιώτης τι να κάνει, του τα δίνει τα 5 ευρώ.
Μετά από 10 λεπτά.
Γιάννης:
– Βάζεις στοίχημα άλλα 5 ευρώ να του δώσω πάλι μία φάπα χωρίς να με δείρει;
Παναγιώτης:
– Βάζω, τώρα δεν μπορεί, θα σε δείρει.
Ρίχνει ο Γιάννης στον καραφλό την φάπα. “ΠΑΦ”
Γιάννης: – Ρε, Γιώργο εσύ είσαι σίγουρα! Δεν μπορεί!
Καράφλας:
– Κύριε, σας το είπα, δεν είμαι ο Γιώργος.
Γιάννης:
– Δεν γίνεται τέτοια ομοιότητα
Καράφλας:
– Πολλοί άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους.
Γιάννης:
– Εντάξει, συγνώμη.
Ο Γιάννης πάλι κέρδισε το στοίχημα και παίρνει πάλι άλλα 5 ευρώ.
Ο Καράφλας φεύγει από εκείνη την θέση που καθόταν και πάει να κάτσει πιο πάνω.
Γιάννης:
– Βάζεις στοίχημα άλλα 5 ευρώ να πάω εκεί πάνω και να του ρίξω άλλη μία φάπα;
Παναγιώτης:
– Βάζω. Τώρα σίγουρα θα σε δείρει, σίγουρα.
Πάει ο Γιάννης πιο πάνω να κάτσει.
Πάει στον καράφλα και του ρίχνει μία φάπα και του λέει:
– Εδώ είσαι, ρε Γιώργο, και ρίχνω φάπες στον άλλον συνέχεια;
