Με αισθήματα χαράς και αισιοδοξίας εορτάστηκαν στο ιστορικό λιμάνι των Ωρεών (επίνειο πρωτεύουσας της Β. Ευβοίας Ιστιαίας) η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Βάπτισης του Ιησού Χριστού.
Από νωρίς πολλοί πιστοί, από την ευρύτερη περιοχή του Δήμου
Ιστιαίας- Αιδηψού κατέκλυσαν τον παραλιακό Ι.Ν Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ωρεών όπου
τελέστηκε μεγαλοπρεπής πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του
Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη Σούρα, Εφημέριου Ωρεών και με την βοήθεια των εκλεκτών και καλλικέλαδων Ιεροψαλτών κ.
Κωνσταντίνου Κατσαρού και κ. Μαρίας Γερονικολού.
Εν συνεχεία ο Εφημέριος της Ενορίας Ωρεών Πρωτ. π. Ιωάννης
Σούρας τέλεσε το Μέγα Αγιασμό,
παρουσία του Δημάρχου Ιστιαίας Αιδηψού Γιάννη Κοντζιά,
του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρη Στεφανιδάκη,
των Αντιδημάρχων Γεωργίας Κωνσταντάγκα & Άγγελου
Μισιρλή,
του δημοτικού συμβούλου Κυριάκου Βογιατζή,
του Προέδρου της Δ. Κοινότητας Νίκου Μαυρούτσικου και των συμβούλων Στάθη Χαραλάμπους & Φανούρη Σουρή, εκπροσώπων του Λιμενικού Σώματος και πλήθους ευλαβών πιστών κάθε ηλικίας.
Ακολούθως, εν μέσω πανηγυρικών κωδωνοκρουσιών σχηματίστηκε
λιτανευτική πομπή προεξάρχοντος του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη Σούρα και με την
συνοδεία των Εκκλησιαστικών Λαβάρων,
των ιερών εξαπτέρυγων, του Τιμίου Σταυρού
και της Ελληνικής Σημαίας που κρατούσαν τα παιδιά των
Κατηχητικών σχολείων της Ενορίας Ωρεών με τις παραδοσιακές στολές τους
μετέβησαν στον κατάλληλα προετοιμασμένο για την εορτή των Θεοφανείων λιμάνι των
Ωρεών.
Σημειώνουμε ότι το συγκεκριμένο λιμάνι της Β. Ευβοίας έχει
πλούσια ιστορία καθώς εξαιτίας της σπουδαίας στρατηγικής του θέσης έπαιξε
πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις ιστορικές στιγμές των Εθνικών αγώνων κυρίως από
την Εθνική Παλιγγενεσία μέχρι τους Βαλκανικούς αγώνες και την κατοχή από τις
Ιταλικές και Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.
Μετά την σύντομη δέηση από τον Ιερέα των Ωρεών, ο Τίμιος
Σταυρός έπεσε στα γαλανά νερά του Διαύλου των Ωρεών και αμέσως έπεσαν οι
κολυμβητές τηρώντας το έθιμο για να ανασύρουν το ιερό σύμβολο της Ορθοδοξίας με
πρώτο τον κ. Παναγιώτη Γεροπαναγιώτη ο οποίος απέσπασε για πολλοστή φορά τον
έπαινο της τοπικής Εκκλησίας και του πλήθους που παρακολουθούσε με ενθουσιασμό.
