MY KTEO

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025

Τα Στύρα έδωσαν ηχηρό μήνυμα!


Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στην κεντρική πλατεία και διαδήλωσε δυναμικά, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Θέλουμε Δικαιοσύνη!»

Η νεολαία, με τον παλμό, το πάθος και τις παρεμβάσεις της, συγκίνησε τους πολίτες που βρέθηκαν εκεί, ενισχύοντας την αποφασιστικότητα όλων να μην ξεχαστεί η αλήθεια.

Όχι στο μπάζωμα της αλήθειας!

Η μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών θα μείνει ζωντανή!

Οι ένοχοι να τιμωρηθούν!



Η φωνή των Στύρων ακούστηκε δυνατά. Η απαίτηση για δικαιοσύνη δεν σιωπά, δεν ξεθωριάζει, δεν διαγράφεται!


Ομιλία του Γιώργου Μητροπέτρου  για τα δύο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σήμερα, εδώ στα Στύρα, όπως και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, στεκόμαστε με θλίψη, με οργή, αλλά και με αίσθημα ευθύνης. Δύο χρόνια πέρασαν από τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν 57 ψυχές χάθηκαν άδικα στα Τέμπη.                            

Δύο χρόνια από μια τραγωδία που δεν ήταν ατύχημα, αλλά ένα έγκλημα που είχε προαναγγελθεί.

Είμαστε εδώ για να μην ξεχάσουμε. Για να φωνάξουμε ότι η μνήμη των θυμάτων δεν θα σβήσει.     Για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη!   Όχι απλές συγγνώμες, όχι μισόλογα, όχι συγκάλυψη.  Δικαιοσύνη που θα φτάσει παντού, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται οι υπεύθυνοι!

Το δυστύχημα των Τεμπών δεν ήταν η «κακιά στιγμή».  Ήταν αποτέλεσμα διαχρονικών εγκληματικών παραλείψεων, αδιαφορίας και ανικανότητας.                                                                                Για χρόνια οι εργαζόμενοι προειδοποιούνταν ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν επικίνδυνο. Για χρόνια γίνονταν καταγγελίες για την έλλειψη συστημάτων ασφαλείας. Και όμως, τίποτα δεν έγινε.             

Μέχρι που ήρθε η νύχτα της φρίκης.

Και σήμερα, δύο χρόνια μετά, τι έχουμε; Δικαιοσύνη; Όχι. Έχουμε καθυστερήσεις, έχουμε προσπάθειες να πέσει «στάχτη στα μάτια του κόσμου». Αλλά όλοι εμείς, ο λαός , οι γονείς, οι απλοί πολίτες,  δεν θα το επιτρέψουμε!    Οι οικογένειες των θυμάτων, η νέα γενιά, η κοινωνία ολόκληρη απαιτεί απαντήσεις.

Αυτές οι χαροκαμένες μάνες και πατεράδες έχουν τον σεβασμό μας και την ηθική στήριξή μας.  Μπορεί στην θέση τους να ήμασταν εμείς , να ταξίδευαν στο τρένο του θανάτου τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά των συγγενών μας.    Τελικά με αυτή την αδιαφορία της πολιτείας για τα αυτονόητα και τον ωχ-αδελφισμό των υπευθύνων, πορευόμαστε στον αυτόματο στο…. «πάμε και όπου βγει» και τελικά από ….τύχη. 

Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για να φωνάξουμε ότι δεν ξεχνάμε! Για να στηρίξουμε τον αγώνα των οικογενειών που ζητούν να αποδοθούν ευθύνες.                                                                                         Να μην υπάρξει άλλος χαμένος χρόνος, άλλη συγκάλυψη, άλλη κοροϊδία.  Οι ζωές των ανθρώπων μας δεν είναι αριθμοί, δεν είναι «παράπλευρες απώλειες» ενός συστήματος που θυσιάζει την ασφάλεια για το κέρδος.

Δεν ζητάμε μόνο τιμωρία. Ζητάμε υπευθυνότητα και ασφάλεια για τις μετακινήσεις μας.  Ζητάμε να μην ξανασυμβεί ποτέ!

Να αποκτήσουμε επιτέλους υποδομές ασφαλείς, να πάψει το κράτος να λειτουργεί με την αδιαφορία του «έλα μωρέ, δεν θα συμβεί».    Να τελειώνουμε με την ατιμωρησία και τη λογική του «φταίει ο τελευταίος τροχός της αμάξης».

Αυτή η χώρα αξίζει καλύτερα. Αυτή η κοινωνία απαιτεί δικαιοσύνη.

«ΟΧΙ άλλο μπάζωμα της Αλήθειας.»   Και εμείς, εδώ σήμερα, υποσχόμαστε ένα πράγμα:                                                           Δεν θα σιωπήσουμε!   Δεν πρέπει να σιωπήσουμε, σε ότι στραβό βλέπουμε, σε όποια αδικία υπομένουμε.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα 57 αθώα θύματα.

Πατριώτισσες , πατριώτες συμμετέχουμε σε αυτή την πάνδημη διαμαρτυρία, χωρίς ταμπέλες, χρώματα και κόμματα, χωρίς πάτρωνες και καθοδηγητές, έτσι απλά, ταπεινά και ειρηνικά, για να φτάσει και από εδώ τα ιστορικά Στύρα η φωνή μας, αλλά και πίστη μας για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στα πέρατα της χώρας και να ενωθούν με τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που αυτή την ώρα βρίσκονται στους δρόμους , ώστε οι ησυχάσουν οι ψυχές των θυμάτων εκεί ψηλά και να απαλύνουμε τον πόνο των συγγενών των θυμάτων.

Δεν ξεχνάμε….

Γιατί η… λήθη είναι συνενοχή.     

Αθάνατοι!