Ο Στέφανος Μπασινάς πρώην πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά του χρόνια. Μεγάλωσε σε μια εποχή όπου τα καλοκαίρια ήταν γεμάτα παιχνίδι στις αλάνες και οι χειμώνες περνούσαν με ιστορίες γύρω από το τζάκι. Θυμάται τα απογεύματα που έτρεχε με τους φίλους του στους δρόμους της γειτονιάς, τις φωνές, τα γέλια και τη χαρά της ανεμελιάς. Κάθε γωνιά είχε τη δική της ιστορία.
Η αυλή του πατρικού του
σπιτιού ήταν το μέρος όπου άκουγε τους μεγάλους να συζητούν για τη δουλειά,
τους κόπους και τις δυσκολίες της ζωής. Ίσως τότε να μην καταλάβαινε πολλά,
αλλά με τα χρόνια έμαθε την αξία του αγώνα και της αλληλεγγύης. Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, νιώθει ευγνωμοσύνη για εκείνα τα
απλά, όμορφα χρόνια που τον διαμόρφωσαν και τον έμαθαν να νοιάζεται για τους
ανθρώπους γύρω του.
