«1η του Μάη, δεν ειν’ αργία, ειν’ απεργία! Έχουν περάσει 139 χρόνια, από την Πρωτομαγιά στο Σικάγο, τότε που οι εργάτες ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας 8ωρη εργασία και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας . Ακολούθησε η Πρωτομαγιά της Αθήνας του 94, η Ματωμένη Πρωτομαγιά του ’36 στη Θεσσαλονίκη, και η 1η Μάη του ’44 στην Καισαριανή που 81 χρόνια πριν, 200 κομμουνιστές στάθηκαν με λεβεντιά μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί ,δίνοντας το μήνυμα που είναι οδηγός μας μέχρι σήμερα:
Παλεύουμε για όλα αυτά που έχουμε ανάγκη. Γιατί δεν μας αξίζει να ζούμε μέσα στη μιζέρια και τη φτώχια. Οι προηγούμενες γενιές έδωσαν μέχρι και τη ζωή τους για να έχουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Τώρα ήρθε η δική μας σειρά, να διεκδικήσουμε ακόμα καλύτερους όρους ζωής για εμάς και τα παιδιά μας.
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά τον πρώτο μαζικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς το 1894 στην Αθήνα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις οδηγίες της Ε.Ε. και την αντίστοιχη αντεργατική νομοθεσία όλων των κυβερνήσεων, που θέλει να γυρίσουμε πίσω . Όπως καταλαβαίνεται γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη οργανωμένης αντεπίθεσης για κάθε πλευρά της ζωής μας, ενάντια σε κάθε λογική που βάζει «τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας».
...Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία ! Είναι ΑΠΕΡΓΙΑ ! Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, οι απεργιακές κινητοποιήσεις ,το προηγούμενο διάστημα, που αγκαλιάστηκαν από τα πρωτοβάθμια σωματεία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και είχαν τεράστια επιτυχία, κόντρα στην προσπάθεια των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, να τις υπομονεύσουν, έδωσαν το μήνυμα της εργατικής τάξης της χώρας μας, ότι με την πάλη της θα πάρει όλα αυτά που της ανήκουν!
Απεργούμε και διεκδικούμε για την διαχρονική υποχρηματοδότηση -υποστελέχωση των νοσοκομείων και την πολιτική των ελάχιστων προσλήψεων σε κλινικές , την κουζίνα, την τεχνική υπηρεσία, τα εργαστήρια, τους τραυματιοφορείς.
Απεργούμε και διεκδικούμε γιατί δεν ανεχόμαστε να λείπουν βασικές ειδικότητες, ενώ άλλες να είναι μονήρης(Αξονικός) με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι αναμονές για ένα ραντεβού. ενώ την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας υγείας μεγεθύνεται
Απεργούμε και διεκδικούμε γιατί δεν ανεχόμαστε να αυξάνει η εντατικοποίηση των υγειονομικών λόγω των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού, να μην λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας και να συνεχίζεται η εργασιακή ομηρία στους συναδέλφους μας συμβασιούχους.
Απεργούμε και διεκδικούμε γιατί με μια σειρά νομοθετήματα που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε «επιχειρήσεις» και την υγεία του λαού σε «εμπόρευμα». Όπως με την εφαρμογή των κριτήριων «Προκοστολόγησης Ομοιογενών Διαγνωστικών Κατηγοριών» (DRGs) που αποτελεί βασική απαίτηση των ασφαλιστικών εταιρειών για να μειωθεί η ασφαλιστική κάλυψη για υγειονομική περίθαλψη και οι μέρες νοσηλείας των ασθενών ώστε να μην κοστίζουν στο νοσοκομείο –«επιχείρηση» και ταυτόχρονα να διαμορφωθούν κοινοί κανόνες λειτουργίας μεταξύ δημόσιων νοσοκομείων και ιδιωτικών κλινικών που θα λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους.
Απεργούμε και γιατί οι μισθοί μας παραμένουν ουσιαστικά παγωμένοι, οι ελάχιστες αυξήσεις «μισό ευρώ την ημέρα» αποτελούν κοροϊδία, έχουμε χάσει πάνω από το 40% του μισθού μας στα χρόνια των μνημονίων, η κυβέρνηση μας εμπαίζει με τον 13ο και 14ο μισθό και αρνείται να μας εντάξει στα ΒΑΕ. Ενώ την ίδια ώρα η ακρίβεια καλπάζει, πληρώνουμε εξωφρενικούς φόρους, η εκπαίδευση των παιδιών μας ιδιωτικοποιείται ακόμα περισσότερο όπως και πολλές κοινωνικές μας ανάγκες που αναγκαζόμαστε να τις πληρώνουμε.
Απεργούμε και διεκδικούμε γιατί μας έχουν κηρύξει το πόλεμο οι κυβερνώντες και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, γιατί βιώνουμε τις επιπτώσεις της καταστροφικής και άναρχης ανάπτυξης προς όφελος των λίγων με την πανάκριβη στέγη και την ανυπαρξία ζωτικών υποδομών.
Απεργούμε και διεκδικούμε γιατί μετά από το υπερμνημόνιο του «Ταμείου Ανάκαμψης» των 32 δις ευρώ που ξεκοκάλισαν και ξεκοκαλίζουν κυρίως οι επιχειρηματικοί όμιλοι της «πράσινης και ψηφιακής» ανάπτυξης, γεμίζοντας τον τόπο μας ανεμογεννήτριες, μας λένε με απύθμενο θράσος και χωρίς ίχνος ντροπής ότι πρέπει να υποστούμε νέες θυσίες, με νέα «μνημόνια» διαρκείας για να στηριχτούν με δις ευρώ οι πολεμικές βιομηχανίες και η «πολεμική» οικονομία.
Αντί δηλαδή να ενισχύσουν την υγεία, την παιδεία, τις υποδομές και τις μεταφορές, αποφάσισαν για να ξεπεράσουν την κρίση τους και τους ανταγωνισμούς τους, να φτιάξουν τανκς, αεροπλάνα και βόμβες τις οποίες αύριο... θα μας τις ρίξουν στα κεφάλια μας και στα κεφάλια των παιδιών μας για ξαναμοιράσουν τον κόσμο, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις «αγορές».
Απεργούμε και διαδηλώνουμε, τιμάμε αγωνιστικά την παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
