Μπορεί κανείς να κατηγορήσει έναν άνθρωπο που ακολούθησε τις νόμιμες διαδικασίες και απέκτησε ένα ακίνητο σε πλειστηριασμό; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: όχι. Η τήρηση του νόμου δεν μπορεί να
θεωρηθεί πρόκληση ούτε αφορμή για βία.Ο άνθρωπος αυτός –οικογενειάρχης, εργατικός, χωρίς καμία σχέση με το παρελθόν του δράστη– δεν φέρει καμία ευθύνη για την απώλεια του σπιτιού. Δεν το αφαίρεσε ο ίδιος· το απέκτησε με τον τρόπο που η Πολιτεία προβλέπει.
Όμως, πίσω από τη νομιμότητα, κρύβονται συχνά τραγωδίες. Και όταν η απελπισία δεν βρίσκει στήριξη, όταν το σύστημα δεν προβλέπει για τους πιο αδύναμους, τότε οι πράξεις γίνονται ανεξέλεγκτες – και οι αθώοι πληρώνουν το τίμημα.
Το ερώτημα δεν είναι αν έφταιξε ο αγοραστής. Το ερώτημα είναι πώς φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται κάποιος "εχθρός" απλώς και μόνο επειδή απέκτησε κάτι που κάποιος άλλος έχασε. Και τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία, ώστε να μη γίνει ξανά η απελπισία δολοφονική.