Η φωτογραφία δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο πάνω ακριβώς στη ράμπα ΑμεΑ, στο κέντρο της Χαλκίδας, μπροστά από καταστήματα και περαστικούς, αποδεικνύει με τον πιο ωμό τρόπο πόσο μακριά είμαστε ακόμα από την έννοια της κοινωνικής συνείδησης.
Ο ασυνείδητος οδηγός, χωρίς δεύτερη σκέψη, επέλεξε να παρκάρει το όχημά του ακριβώς στο μοναδικό σημείο που εξασφαλίζει προσβασιμότητα σε άτομα με κινητικές δυσκολίες, αναγκάζοντάς τους – αν όχι να παραιτηθούν από τη μετακίνηση – να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη σωματική ακεραιότητα.
Η ράμπα δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο του πεζοδρομίου. Είναι το ελάχιστο που προσφέρει μια πόλη σε πολίτες που δεν έχουν την πολυτέλεια να ανεβοκατεβαίνουν πεζοδρόμια. Είναι δικαίωμα.
Η στάθμευση σε τέτοια σημεία δεν είναι απλώς παράνομη – είναι απάνθρωπη. Και όσο η ανοχή γίνεται συνήθεια, η παρανομία μετατρέπεται σε καθημερινότητα.
Δεν φταίνε οι ράμπες, ούτε οι νόμοι. Φταίει η αναισθησία. Κι αυτή, δυστυχώς, δεν βγάζει ποτέ πινακίδες.
