Τι να κάνουν κι οι υπηρεσίες ενός δήμου όταν ο κάθε πολίτης πετάει τα σκουπίδια όπου τον βολεύει, ακόμα κι όταν ο κάδος είναι άδειος; Όταν τα παράνομα παρκαρίσματα έχουν γίνει εθνικό σπορ, με αυτοκίνητα σε ράμπες, διαβάσεις και πεζοδρόμια, σαν να μη ζούμε σε πόλη αλλά σε πίστα επιβίωσης;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό για να έχει κάθε πολίτης “έναν δημοτικό υπάλληλο αγκαζέ να του παίρνει τα σκουπίδια” και “έναν αστυνομικό από πίσω να τον ελέγχει” για να μην κάνει το αυτονόητο. Ούτε ο δήμος, ούτε καμία δημόσια υπηρεσία, μπορούν να υποκαταστήσουν την ατομική υπευθυνότητα.
Είναι εύκολο να κατηγορούμε τις “υπηρεσίες” για όλα. Πιο δύσκολο να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να παραδεχτούμε ότι το χάος στους δρόμους, η εικόνα των σκουπιδιών και η ανομία της καθημερινότητας, ξεκινάνε πολύ συχνά από τη δική μας αυθαιρεσία.
Αν συνεχίσουμε να απαιτούμε από τον δήμο να μας “φροντίζει” αντί να μας διοικεί, θα ζούμε σε πόλεις που θυμίζουν παιδικό σταθμό χωρίς παιδαγωγούς.
