Η οδός Αβάντων, θεωρητικά πεζόδρομος και κεντρικό σημείο της Χαλκίδας, έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε... πάρκινγκ και πέρασμα αυτοκινήτων. Κάθε μέρα, ναι, κάθε μέρα, η εικόνα είναι ίδια: ΙΧ να περνούν ανάμεσα σε πεζούς, μηχανάκια να ελίσσονται στα τραπεζοκαθίσματα, οχήματα να σταθμεύουν αυθαίρετα. Ο «πεζόδρομος» είναι πια ένας τίτλος χωρίς περιεχόμενο.
Και αναρωτιέται κανείς: Πού είναι ο έλεγχος; Πού είναι η αστυνόμευση; Είναι αυτή η εικόνα που θέλουμε για το κέντρο της πόλης μας; Ή μήπως πρέπει να περιμένουμε το πρώτο σοβαρό ατύχημα για να ευαισθητοποιηθούμε;
Ο πεζόδρομος δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ασφάλεια, είναι πολιτισμός, είναι δικαίωμα. Και όταν αυτό το δικαίωμα παραβιάζεται καθημερινά με τόση προκλητικότητα, τότε δεν φταίνε μόνο οι παραβάτες – φταίει και η σιωπή των αρμοδίων.
