Σε μια γωνιά της Βώκου, εκεί όπου η παλιά Χαλκίδα συναντά τη μοντέρνα (και κάπως μπερδεμένη) ανακύκλωση, βρέθηκε εγκαταλελειμμένος ένας καθρέφτης με βλέμμα… απορίας. Τοποθετημένος ευλαβικά δίπλα στον μπλε κάδο, φαίνεται να αναρωτιέται: «Μήπως είμαι γυαλί; Μήπως είμαι πλαστικό; Μήπως απλώς έσπασαν τα νεύρα κάποιου με το είδωλό του;»
Οι περαστικοί δεν ήξεραν αν έπρεπε να ρίξουν ένα χαρτί ή να του πουν καλημέρα. Άλλωστε, δεν συναντάς κάθε μέρα έναν καθρέφτη στο πεζοδρόμιο να σε κοιτάει στα μάτια, κυριολεκτικά.
Η ουσία είναι μία: η πόλη καθρεφτίζεται – κυριολεκτικά – στα απορρίμματά της. Και ο εν λόγω καθρέφτης ήρθε να μας το θυμίσει με τον πιο... σουρεαλιστικό τρόπο.
