Κάποια στιγμή θα το έχεις νιώσει. Εκείνο το βάρος στο στήθος που δε ξέρεις πώς να το πεις, το “δε με χωράει ο τόπος” όταν ο άλλος ζητάει όλο και περισσότερα, ή εκείνη τη μικρή απογοήτευση κάθε φορά που δε σε άκουσε, δε σε είδε, δε σε υπολόγισε. Δε χρειάζεται να φωνάξεις για να ακουστείς. Δε χρειάζεται να φύγεις για να προστατευτείς. Αυτό που χρειάζεσαι είναι ένα όριο. Ένα «μέχρι εδώ» που δεν πληγώνει αλλά απελευθερώνει. Ένα «έτσι είμαι εγώ» που δε σε κάνει εγωιστή, αλλά άνθρωπο. Τα όρια δεν είναι μόδα ούτε φάση. Είναι ο τρόπος να είσαι σε σχέση χωρίς να σβήνεις. Ο τρόπος να αγαπάς χωρίς να μαζεύεις θυμό. Και κυρίως, είναι η πιο βαθιά πράξη αυτοφροντίδας που μπορείς να κάνεις, για σένα, για εκείνον, για εσάς.
Τι είδους όρια μπορείς να βάλεις
Όρια δεν είναι μόνο να λες «δε θέλω να μαλώνουμε». Είναι πολλά και διαφορετικά, ανάλογα με τις ανάγκες σου. Μπορεί να είναι σωματικά, όπως το να ζητήσεις χρόνο μόνος σου. Συναισθηματικά, όπως το να μην ανέχεσαι ειρωνεία ή συνεχείς διακοπές όταν μιλάς. Χρονικά, αν για παράδειγμα χρειάζεσαι ένα απόγευμα χωρίς υποχρεώσεις. Ή επικοινωνιακά, όταν ζητάς πιο ήρεμο τόνο ή πιο ειλικρινή συζήτηση. Ακόμα και τα προσωπικά σου όρια, αυτά που προστατεύουν τις αξίες και την ψυχική σου ισορροπία, είναι εξίσου σημαντικά. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος όριο. Υπάρχει αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και τη σχέση σου.
Τι σημαίνει “βάζω όρια” χωρίς να γίνω “ψυχρός”
Όριο δε σημαίνει να φτιάχνεις τείχη. Σημαίνει να δείχνεις πού νιώθεις ασφάλεια, πώς θες να σχετίζεσαι, τι σε βοηθά να ανθίσεις. Δεν είναι “όχι σε όλα”, είναι “ναι στον εαυτό μου”. Μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως το να ζητήσεις χρόνο μόνος σου μετά τη δουλειά, ή πιο βαθύ, όπως το να εξηγήσεις ότι δε νιώθεις άνετα με την ένταση στους καβγάδες. Το κλειδί είναι να ξέρεις πού τελειώνεις εσύ και πού ξεκινά ο άλλος, και να το εκφράζεις χωρίς φόβο αλλά με αγάπη.
Πότε καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις όρια
Νιώθεις εξαντλημένος χωρίς λόγο; Αποφεύγεις να μιλήσεις γιατί “δε θέλεις φασαρίες”; Σου ανεβαίνει η πίεση όταν σου στέλνει μήνυμα ο άλλος; Αυτά είναι σήματα. Αν αγνοείς τα “θέλω” σου για να διατηρείς την ηρεμία, αν δίνεις συνέχεια χωρίς ανταπόδοση, τότε κάποιος – ίσως κι εσύ ο ίδιος- έχει παραβιάσει τα όριά σου. Η αλλαγή ξεκινά όταν αρχίσεις να αναρωτιέσαι “πώς νιώθω εγώ σε αυτή τη σχέση;” και να παίρνεις τις απαντήσεις σου στα σοβαρά.
Πώς να βάλεις όρια χωρίς σύγκρουση
Το να βάζεις όρια δε σημαίνει να βγεις στη μάχη με πανοπλία. Μπορείς να το κάνεις με απλότητα, χωρίς ένταση. Ο τρόπος που μιλάς κάνει τη διαφορά. Χρησιμοποίησε “εγώ” αντί για “εσύ”. Αντί να πεις “με αγνοείς”, πες “νιώθω παραμελημένος όταν δε βρίσκεις χρόνο να μιλήσουμε”. Το σώμα σου παίζει ρόλο – μίλα με σταθερότητα, κοίτα τον άλλον στα μάτια, κράτα ήρεμο τόνο. Δε ζητάς την άδεια κανενός για να προστατεύσεις την ψυχική σου υγεία. Απλώς τη διεκδικείς, με τρόπο που μπορεί να ακούσει.
Τα όρια χρειάζονται φροντίδα, όχι μόνο θάρρος
Δε φτάνει να τα πεις μία φορά και να τελειώσεις. Τα όρια είναι σαν τον κήπο. Θέλουν περιποίηση, επανάληψη, ξεχορτάριασμα. Μπορεί να ξεχαστούν, να παραβιαστούν κατά λάθος ή και επίτηδες. Αλλά κάθε φορά που τα υπενθυμίζεις, δε δείχνεις αυστηρότητα. Δείχνεις συνέπεια. Οι σχέσεις που κρατούν στο χρόνο είναι εκείνες που μαθαίνουν να επαναδιαπραγματεύονται τα όριά τους, να εξελίσσονται μαζί και όχι να φθείρονται σιωπηλά.
Δεν υπάρχει σχέση χωρίς μικρές ή μεγάλες παραβάσεις. Θα πεις ναι ενώ ήθελες να πεις όχι, θα παρασυρθείς, θα ξεχαστείς. Και ο άλλος το ίδιο. Αλλά δε χάλασε ο κόσμος. Τα όρια δεν είναι τέλεια ούτε απόλυτα. Είναι εργαλεία. Κάτι σαν υπενθύμιση του πώς θες να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Αν μπεις στη διαδικασία να τα μάθεις, να τα πεις, να τα υπερασπιστείς, τότε θα δεις ότι το να έχεις όρια δεν απομακρύνει. Το να έχεις όρια δεν απομακρύνει. Σε φέρνει πιο κοντά με τον άλλον, γιατί δεν φοβάσαι να είσαι εσύ.. Και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.
tlife.gr
