Η δίκη από την αγωγή που άσκησα για τη συκοφαντική δυσφήμιση του δημοσιογράφου και ιδιοκτήτη του Ράδιο1, Μάνου Παπαμακάριου, για μια σειρά από ψευδείς και συκοφαντικές αναφορές περί δήθεν μη σύννομων ενεργειών και αδιαφανών διαδικασιών εκ μέρους μου, περατώθηκε -δικαιώνοντάς με- ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ.
Το Εφετείο Χαλκίδας επικύρωσε την υπ’αριθμ.3/2024 απόφαση
του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας, η οποία είχε κάνει δεκτή την αγωγή μου ως προς το πρόσωπο του Μάνου
Παπαμακάριου και μου επιδίκασε το ποσό των 20.000 ευρώ πλέον τόκων, το οποίο,
εφόσον το εισπράξω, θα το διαθέσω σε φιλανθρωπικά ιδρύματα της Περιφέρειας
Στερεάς Ελλάδας. Κατά της απόφασης του Εφετείου δεν ασκήθηκε αναίρεση στον
Άρειο Πάγο, οπότε η απόφαση κατέστη αμετάκλητη και ως εκ τούτου εκτελεστή.
Όπως είχα αναφέρει και στην έκδοση της πρωτόδικης απόφασης,
το δικαστήριο υιοθέτησε το σύνολο ουσιαστικά των ισχυρισμών μας, αναγνωρίζοντας
ως ψευδείς και συκοφαντικές, όλες τις αναφορές του εναγομένου, σχετικά με το
πρόσωπο και τις ενέργειές μου. Επισημαίνει μάλιστα η απόφαση ότι ο
δημοσιογράφος είχε υποχρέωση να διασταυρώσει το αληθές ή μη των ισχυρισμών του,
αλλά επέλεξε να μην το κάνει!
Όσοι με γνωρίζετε προσωπικά, ξέρετε ότι δεν είμαι
«μυγιάγγιχτος». Καλοδέχομαι την κριτική, έστω κι αν είναι σκληρή, υπερβολική,
ακόμη και άδικη. Τη θεωρώ αναπόσπαστο στοιχείο της Δημοκρατίας και προσπαθώ να
την ακούω με προσοχή, για να γίνομαι καλύτερος.
Εξίσου σημαντικό για τη Δημοκρατία μας είναι, όμως, και να
την προστατεύουμε από τη συκοφαντία και τη βιομηχανικά οργανωμένη σπίλωση
ανθρώπων, για λόγους, που σε μια μικρή κοινωνία, είναι σε όλους προφανείς.
Αυτά με ώθησαν στο να ζητήσω, για πρώτη φορά στη ζωή μου, τη
προστασία της τιμής και της υπόληψής μου από την Ελληνική Δικαιοσύνη. Και μου
δίνει χαρά ότι χάρη και στην εξαιρετική δουλειά των δικηγόρων μου, Μαρίας
Καραΐσκου και Θύμιου Καραΐσκου, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά, βρίσκω σήμερα
την πολυπόθητη δικαίωση.
Κάτι τελευταίο. Το καλό όνομα είναι ό,τι πιο πολύτιμο βρήκα και ό,τι πιο πολύτιμο θέλω να παραδώσω. Δεν αγοράζεται και δεν χαρίζεται. Οικοδομείται μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, γενιά με τη γενιά. Και ως τέτοιο οφείλω και προσπαθώ να το διαφυλάξω…
