Την Παρασκευή το μεσημέρι, η 30χρονη, γνωστή Χαλκιδέα, πήγε στο ιδιωτικό πάρκινγκ όπου αφήνει καθημερινά το αυτοκίνητό της για να πάει στη δουλειά της.
Μπήκε με σιγουριά. Ήταν αποφασισμένη. Ζήτησε από τον
υπάλληλο να της φέρει το αμάξι. Κι εκεί ξεκίνησε η Οδύσσεια...
Ψάχνει ο υπάλληλος, ψάχνει δεύτερος, τρίτος, μέχρι και ο
μαθητευόμενος που βάζει κώνους μπήκε στη μάχη. Κάθε αυτοκίνητο που
μετακινούσαν, ήταν και μια νέα ελπίδα. Αλλά τίποτα.
Απελπισμένοι πια, ο υπάλληλος της ρίχνει τη μαχαιριά της
λογικής:
– Μήπως έχετε έρθει με άλλο αυτοκίνητο σήμερα;
Και τότε… φωτίστηκε.
Ανασηκώθηκε από την αφηρημάδα της, κοίταξε τον ορίζοντα και
αναφώνησε με την ειλικρίνεια μικρού παιδιού:
– Όχι... δεν έχω έρθει με άλλο αυτοκίνητο...Απλά το έχω παρκάρει σε άλλο πάρκινγκ!
Κάπου εκεί ακούστηκε συλλογικό «αχά» και η ανθρωπότητα έκανε
ένα βήμα πίσω στην εξέλιξή της. Ή μπροστά – ανάλογα πώς το δει κανείς.
