Αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία δεν είναι κάποιο τυχαίο βοσκοτόπι ούτε οικόπεδο ξεχασμένο απ’ τον χρόνο. Είναι ο «πολύπαθος» χώρος που επιλέχθηκε από το 2019 για την κατασκευή των νέων φυλακών Χαλκίδας. Έξι χρόνια μετά, η εικόνα μιλάει από μόνη της: ένα απέραντο χωράφι, λίγη σκόνη, ξερά χόρτα και... υποσχέσεις που δεν έπιασαν ποτέ ρίζες.
Κατά καιρούς, ακούμε για "επικείμενη έναρξη των έργων", "δρομολογήσεις", "τελικές φάσεις", αλλά το μόνο που φαίνεται να προχωρά είναι η φυσική αναδάσωση από τα αγριόχορτα. Μάλιστα, οι σιδερένιες κολόνες στο βάθος —αν είναι τελικά μέρος του έργου και όχι σκηνικό ταινίας εποχής— παραμένουν εκεί σαν μνημεία μιας «ανάπτυξης» που δεν ήρθε ποτέ.
Το ρολόι γράφει έξι χρόνια καθυστερήσεων, με το Δημόσιο να έχει καταφέρει το ακατόρθωτο: ούτε να φτιάξει, ούτε να ακυρώσει. Κάτι σαν "μόνιμη προετοιμασία για κάτι που δεν γίνεται".
Ίσως τελικά το συγκεκριμένο χωράφι να μην είναι απλώς ο χώρος για τις μελλοντικές φυλακές. Είναι ο καθρέφτης ενός κράτους που συλλαμβάνει ιδέες, φυλακίζει υποσχέσεις και αποφυλακίζει την ευθύνη.
