Στην πολιτική —είτε πρόκειται για τη Βουλή, είτε για την Τοπική Αυτοδιοίκηση— το πρόσωπο του επικεφαλής δεν κρίνεται μόνο από τις αποφάσεις του, αλλά και από τους ανθρώπους που επιλέγει να έχει δίπλα του. Ο βουλευτής, ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης κρίνεται και καθρεφτίζεται στους συνεργάτες του. Οι σύμβουλοι, οι αντιδήμαρχοι, οι ειδικοί συνεργάτες, δεν είναι απλώς υποστηρικτικοί μηχανισμοί – είναι ο προέκταση της δημόσιας εικόνας και του τρόπου λειτουργίας του επικεφαλής.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Είτε από αλαζονεία, είτε από προσωπικές εμπάθειες, είτε από πλήρη έλλειψη αντίληψης του θεσμικού του ρόλου, ένας και μόνο συνεργάτης μπορεί να καταστρέψει πολιτικά και ηθικά το έργο ενός δημάρχου. Να δημιουργήσει κλίμα διχασμού, να τραυματίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία, να απαξιώσει προσπάθειες ετών.
Η ευθύνη, όμως, τελικά ανήκει στον επικεφαλής. Διότι αυτός επιλέγει – και αυτός καλείται να διορθώσει. Γιατί όταν ο συνεργάτης «κλωτσά την καρδάρα», ο πολίτης δεν βλέπει τον συνεργάτη – βλέπει τον δήμαρχο
