Συγκλόνισε τον καλλιτεχνικό κόσμο η αναπάντεχη είδηση του θανάτου του ηθοποιού Γεράσιμου Μιχελή, που έγινε ευρύτερα γνωστός από τον ρόλο του «κακού» στην τηλεοπτική σειρά «Στο Παρά Πέντε».
Η είδηση έγινε γνωστή από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
«Σήμερα το πρωί, ο αγαπημένος μας Γεράσιμος έφυγε “για ένα άλλο φως”… Θα ειδοποιήσουμε όλους τους φίλους για τον αποχαιρετισμό του.»
Τον θάνατό του ανακοίνωσε σε ανάρτησή της στο Facebook και η ενορία Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, σημειώνοντας πως υπέμεινε την ασθένειά του με δοξολογία και ειρήνη ψυχής.
Ποιος ήταν ο Γεράσιμος Μιχελής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1977 και ξεκίνησε αμέσως τη σταδιοδρομία του στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Συμμετείχε σε σπουδαίες παραστάσεις αρχαίου δράματος, όπως «Οιδίπους Τύραννος», «Αντιγόνη» και «Ηλέκτρα», ενώ ξεχώρισε και σε έργα σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, όπως του Ιάκωβου Καμπανέλλη και του Δημήτρη Κεχαΐδη.
Κατά τη δεκαετία του 1980 και 1990 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και με σημαντικές ιδιωτικές σκηνές (Θέατρο Αμόρε, Θέατρο Χορν), όπου ενσάρκωσε ρόλους σε έργα του Σαίξπηρ (Άμλετ, Μάκβεθ), του Τσέχωφ (Βυσσινόκηπος) και του Ίψεν (Έντα Γκάμπλερ).
Στην τηλεόραση, αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό μέσα από δημοφιλείς σειρές, όπως «Στο Παρά Πέντε», ενώ εξέδωσε και ποιητικές συλλογές.
Η μάχη με σοβαρή ασθένεια
Θλίψη σκόρπισε στον καλλιτεχνικό κόσμο η είδηση του θανάτου του Γεράσιμου Μιχελή. Ο αγαπημένος καλλιτέχνης και λογοτέχνης έφυγε από τη ζωή, ύστερα από σιωπηλή μάχη με σοβαρή ασθένεια, την οποία έδινε με αξιοπρέπεια και εσωτερική δύναμη.
Η είδηση «έσκασε» σαν κεραυνός, καθώς ο ίδιος είχε επιλέξει να κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας την επιδείνωση της υγείας του. Ωστόσο, τα τελευταία του δημόσια μηνύματα μαρτυρούσαν έναν άνθρωπο που, παρότι αδυνατισμένος και εμφανώς καταβεβλημένος – σε σημείο που κινούνταν πλέον με μπαστούνι – δεν έχασε ποτέ την πίστη του, ούτε την ελπίδα του.
Σε μια συγκινητική ανάρτησή του λίγο πριν την έλευση του 2024, έγραφε:
«Ο χρόνος αλλάζει σε λίγο. Το ίδιο εύχομαι και για μας! Πριν τον , πρόλαβα να του πω ένα γενναίο ευχαριστώ. Για τις αναπάντεχες δυσκολίες που μου δώρισε.
Όλα φτάνουν στην υπέρβαση, ξεπερνιούνται, καταργούνται, σιωπούν! Όλα! Μου έμαθε πολλά. Και πόσα πολλά έχω ακόμη να μάθω με τον νέο που έρχεται όπου να 'ναι.
Ας είναι ευσπλαχνικός μαζί μας. Φιλάνθρωπος κι ειρηνικός. Με το καλό να μας έρθει!»
Σε άλλη του ανάρτηση, ο Γεράσιμος Μιχελής μοιραζόταν με τους διαδικτυακούς του φίλους σκέψεις γεμάτες ποίηση, συγκίνηση και φιλοσοφική διάθεση:
«Χαιρέτησα πόρτες κλειστές, παράθυρα σφραγισμένα. Χαιρέτησα ένα περιστέρι που μόλις προσγειώθηκε να πιει νερό σε λακούβα στην άσφαλτο, ρηχή.
Χαιρέτησα άνθη σιωπηλά, σιωπηλούς ανθρώπους. Χαιρέτησα δρόμους ήσυχους, νυσταγμένους.
Γεννήθηκε κάποια στιγμή βαθιά μέσα μου, ο πόθος ν’ ακουστεί μια μουσική άξια των αγωνιών μας. Ένα αηδόνι άρχισε να τραγουδά, σκορπίζοντας γλυκύτητα.
Σαν να 'θελε να πει: Θα γυρίσουμε στην ομορφιά μια μέρα, μόνο μη χαθεί η ελπίδα.
Υ.Γ. Δεν γιορτάζω σήμερα. Γιορτάζω κάθε μέρα τη ζωή που ζω!»
Ο Γεράσιμος Μιχελής είχε μοιραστεί και φωτογραφίες από το νοσοκομείο, χωρίς όμως να ζητήσει λύπηση ή οίκτο – παρά μόνο να μεταδώσει το φως της σκέψης του, ακόμη και στις πιο σκοτεινές του ώρες.
Άνθρωπος των γραμμάτων και του στοχασμού, ο Γεράσιμος Μιχελής αφήνει πίσω του ένα αποτύπωμα βαθύ, όχι μόνο στο καλλιτεχνικό στερέωμα, αλλά και στις καρδιές όσων τον γνώρισαν και αγάπησαν το έργο του.
