Όσοι φλερτάρουν με τη… σύνταξη, μπορεί να νιώθουν κουρασμένοι, να θέλουν να «δουν λίγο το εαυτό τους», να κερδίσουν λίγο χρόνο για ενδοσκόπηση.
Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Ωστόσο, είναι πολλοί οι οποίοι έχουν υπολογίσει λάθος και τους περιμένουν σκληρές εκπλήξεις, όπως και ορισμένοι που στη συνταξιοδότηση αναζητούν την ευκαιρία (που, ενδεχομένως, δεν είχαν στην ενεργό/εργασιακή περίοδο).
Ιδού ένας κατάλογος με τα παράδοξα κι αντιφατικά, αλλά όχι πάντα ανιδιοτελή, του συστήματος:
1. Για να αποφύγει τα τεκμήρια φορολόγησης ένας ελεύθερος επαγγελματίας (καθαρό ετήσιο εισόδημα άνω 12.000-14.000 ευρώ και φόρο πάνω από 3.000 ευρώ), δεν έχει παρά να βγει στη… σύνταξη.
Με 33 χρόνια ασφάλισης στο 62ο έτος και 7 πλασματικά ένας ελεύθερος επαγγελματίας (επιτηδευματίας, έμπορος, επιστήμονας κ.λπ.) βγαίνει στη σύνταξη. Τα χρήματα από πλασματικά έτη παρακρατούνταν κάθε μήνα από τη σύνταξή του (δεν ξοδεύει αποταμιεύσεις) και συνεχίζει χωρίς προβλήματα την επαγγελματική του δραστηριότητα. Γι’ αυτό πληρώνει συν 90 ευρώ το μήνα επιπλέον ασφάλιστρα στον ΕΦΚΑ.
Με αυτόν τον τρόπο λαμβάνει μια προσαύξηση το μηνιαίο εισόδημά του περί τα 1.000 ευρώ (σ.σ. την μικρότερη ασφαλιστική κλάση) και με το ετήσιο εισόδημα από τον ΕΦΚΑ δικαιολογεί τα… τεκμήρια φορολόγησης σαν εν ενεργεία επαγγελματίας. Γλυτώνει αυτομάτως φόρο 2.500-3.000 ευρώ από την επαγγελματική τους δραστηριότητα.
2. Ακολούθως, όταν αποφασίσει στα 67 ή 75 να εγκαταλείψει οριστικά την απασχόλησή του, καταθέτει αίτηση για προσαύξηση των αποδοχών από τον ΕΦΚΑ, για τα έτη της παράλληλης (με τη σύνταξη) εργασίας.
Μάλιστα, εάν από αυτές τις προσθετές αποδοχές ανέλθει εισοδηματική κλίμακα, δεν θα πληρώσει «Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχου» (ΕΑΣ), όπως καταβάλλουν οι λοιποί συνταξιούχοι που συνέχισαν να ασφαλίζονται για περισσότερα χρόνια ή μεγαλύτερα ποσά και έλαβαν κάπως καλύτερη σύνταξη εξ αρχής.
Η σταδιακή αύξηση των αποδοχών μέσω εργασίας και συνταξιοδότησης συμφέρει διπλά…
3. Η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι δίνει αυξήσεις στις συντάξεις κάθε χρόνο…
Καταρχήν δίνει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια και αυτές οι αναπροσαρμογές είναι υποδεέστερες του πληθωρισμού (2,4% φέτος με πληθωρισμό 3%).
Κατά δεύτερον, για τις αυξήσεις δαπανά 400 εκ. ευρώ (επί συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης σχεδόν 34 δισ. ευρώ, άρα ποσοστιαία η αύξηση είναι 1,2% καθώς εξαιρούνται όσο έχουν προσωπική διαφορά κ.α.).
Και τρίτον, οι αυξήσεις, όπως προαναφέρατε, είναι συνολικά 400 ευρώ, ενώ μόνο από την ΕΑΣ εισπραχτεί κάθε χρόνο 650 εκ. ευρώ (χωρίς να υπολογίζεται ο φόρος, καθώς αποφεύγεται η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας κ.λπ.
4. Αυξήσεις που δεν χορηγεί ούτε στις επικουρικές συντάξεις, οι οποίες έχουν μείνει στο ίδιο ονομαστικό επίπεδο που διαμορφώθηκαν μετά τις μνημονιακές περικοπές…
5. Η κυβέρνηση μειώνει τις εισφορές για σύνταξη και υγεία, με το πρόσχημα της μείωσης του έμμεσου-μη μισθολογικού κόστους, αλλά όχι και την φορολογία, η οποία αποτελεί επίσης «μη μισθολογικό κόστος».
Κατ’ αυτόν τον τρόπο μειώνει μόνο τα βάρη των επιχειρήσεων, ενόσω κόβει συντάξιμο μισθό από τους εργαζόμενους, και τις τυχόν απώλειας τις πληρώνουν (πάλι) οι φορολογούμενοι. Με 470 εκ. ευρώ επιδοτήθηκε επιπλέον φέτος ο ΕΟΠΥΥ λόγω μείωσης κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα των εισφορών Υγείας…
6. Οι αγρότες (πρώην ΟΓΑ) που συνταξιοδοτήθηκαν τουλάχιστον την 3ετία 2018-2020 στο 67ο έτος της ηλικίας, λαμβάνουν χαμηλότερες αποδοχές (σ.σ. κάτω των 409 ευρώ το μήνα με 32 ή 33 έτη ασφάλισης) από τους ανασφάλιστους που δεν πλήρωσαν καν εισφορές και συνταξιοδοτούνται σαν άποροι, πάλι στο 67ο έτος της ηλικίας (411 ευρώ η σύνταξη ανασφάλιστου ηλικιωμένου).
7. Δεν προβλέπεται νομοθετική υποχρέωση απόδοσης ανταποδοτικής σύνταξης με λιγότερα από 15 έτη ασφάλισης (χωρίς καν καταβολή μέρους της εθνικής σύνταξης), με αποτέλεσμα όσοι δεν συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο των 4.500 ενσήμων να χάνουν τις «αποταμιεύσεις» τους.
8. Για τους παλαιούς συνταξιούχους δεν προβλέπεται η απόδοση προσαύξησης στη σύνταξη για όσους είχαν παράλληλο χρόνο ή χρόνο διαδοχικής ασφάλισης που δεν προσμετρήθηκε κατά την αίτηση συνταξιοδότησης (δεν οδηγούσε σε προσαύξηση σύνταξης τυχόν χρόνος παράλληλης ασφάλισης και υπολογιζόταν μόνο για θεμελίωση δεύτερης σύνταξης -απαιτούνταν άνω των 16 ετών. Επίσης, στις περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης ο χρόνος πέραν της 35ετία στον τελευταίο φορέα δεν προσαύξανε το ποσό της σύνταξης).
9. Στις περιπτώσεις επικουρικής ασφάλισης δεν προβλέπεται η επιστροφή των εισφορών σε περίπτωση μη συμπλήρωσης των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης.
iEidiseis.gr
