Υπάρχει ένας Χαλκιδέος αυτοδιοικητικός — γνωστός, έμπειρος, βαρύ όνομα στην τοπική σκηνή — που εδώ και δέκα χρόνια, έχει κάνει τελετουργία την εμφάνισή του την τελευταία μέρα στο παζάρι της Αγίας Παρασκευής. Όχι για φιέστες, όχι για φωτογραφίες. Πηγαίνει για τα βασικά: σλιπ και χαλβά Φαρσάλων.
Κάθε χρόνο, τελευταία μέρα, εμφανίζεται με ύφος "είμαι εδώ αλλά μην κάνεις πως με είδες", ρίχνει μια γύρα στους πάγκους, και μετά στοχεύει κατευθείαν στα σλιπ. Οι πωλητές τον ξέρουν, τον περιμένουν, του κρατάνε «το νούμερό του». Κατόπιν, σειρά έχει ο χαλβάς Φαρσάλων. Του μισού κιλού – αλλά με μπόλικο καμένο αμύγδαλο από πάνω. «Μη μου δώσεις ξαναζεσταμένο! Θέλω φρέσκο, όπως τότε… στην πρώτη μου θητεία!»
Κάθε χρόνο λέει στους περαστικούς: «Εγώ τελευταία μέρα ψωνίζω, γιατί ξέρω από παζάρια. Και από εσώρουχα!» (όλοι γελάνε, αλλά κανείς δεν τον αμφισβητεί!)
