Οι μαθητές που θα ξεκινήσουν σε λίγες ημέρες την πρώτη δημοτικού, είναι περί τα 71.000 παιδιά, σε σύγκριση με τα 115.000 παιδιά που ήταν πριν από 15 χρόνια. (Είναι άξιο απορίας ότι το 2019 που είναι το έτος γέννησης της φετινής πρώτης δημοτικού, γεννήθηκαν 12.000 περισσότερα παιδιά που όμως δεν θα πάνε σχολείο σε τρεις βδομάδες!)
Γράφει ο Άγης Βερούτης
Φυσικά, αυτή η πτώση στον αριθμό των μαθητών κατά 38% δεν αντικατοπτρίζεται ακόμη ούτε στον πληθυσμό της χώρας, ούτε στην οικονομία. Προφανώς επίσης δεν αντικατοπτρίζεται ούτε στον αριθμό των εκπαιδευτικών που πλέον έχουν να εξυπηρετήσουν 38% λιγότερα παιδιά.
Ας πούμε όμως ότι αυτή την τραγική εξέλιξη θα μπορούσε να την αξιοποιήσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας για να βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης που προσφέρει στα παιδιά, πχ μειώνοντας το μέγιστο επιτρεπόμενο από το Υπουργείο Παιδείας μέγεθος των τάξεων του σχολείου από τα 30+ παιδιά που είναι σήμερα, σε λιγότερα από 20. Έτσι, κάθε παιδί αντί να έχει διαθέσιμο το 1/30 του χρόνου του δασκάλου του, θα έχει το 1/20. Ακόμα και με απλή αναλογία, η ποσότητα του χρόνου κάθε δασκάλου για ένα παιδί θα ανέβαινε κατά 50%, προφανώς βελτιώνοντας και ποιοτικά την παιδεία που λαμβάνουν τα παιδιά από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα [sic].
Ποιος ξέρει, ίσως και αυτό να λύσει το θέμα της παραπαιδείας. Η αναγκαιότητα για παραπαιδεία στη χώρα μας είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας των κανονικών σχολείων να διδάξουν ολόκληρη την ύλη κάθε χρονιάς εντός των σχολικών ωρών που προβλέπει το Υπουργείο Παιδείας. Αν τα σχολεία έκαναν σωστά τη δουλειά τους, δεν θα υπήρχαν φροντιστήρια.
Εφόσον υπάρχουν φροντιστήρια, με το προστιθέμενο κόστος ανά παιδί που αυξάνουν, συνεισφέρουν στην έξαρση του Δημογραφικού.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό, να ασχοληθεί το Υπουργείο Παιδείας με το πώς θα εξασφαλίσει ότι το Εκπαιδευτικό Σύστημα θα περιλαμβάνει ύλη που κάθε χρονιά φοίτησης θα είναι τόση, ώστε να μπορεί να διδαχθεί σωστά στα σχολεία, σε τάξεις με μικρότερο αριθμό μαθητών από τον σημερινό, ώσπου τελικά να εξαλειφθεί η ανάγκη για φροντιστήρια!
Παρεμπιπτόντως, σε πολλά φροντιστήρια ή σε ιδιαίτερα, διδάσκουν με μαύρα οι ίδιοι εκπαιδευτικοί που αφήνουν την ύλη αδίδακτη στο κανονικό σχολείο, και καταφέρνουν και τα διδάσκουν όλα μάλιστα σε λιγότερες ώρες από όσες είναι οι ώρες διδασκαλίας του κανονικού σχολείου!
Νομίζω ότι το παραπάνω πρόβλημα είναι ένα πολυεπίπεδο πρόβλημα που προκύπτει κυρίως από την ανικανότητα ή την άρνηση πολλών εκπαιδευτικών να κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται, και την ανοχή της πολιτικής εξουσίας σε αυτή τη συμπεριφορά.
Αν ήμασταν μια κανονική χώρα, ο τρόπος επίλυσης αυτού του προβλήματος θα ήταν ξεκάθαρος:
- Ποιοι είναι οι δάσκαλοι/καθηγητές που κάνουν τη δουλειά τους σωστά; Όταν βρούμε με τις ανάλογες επιθεωρήσεις στις τάξεις, και τη συλλογή στατιστικών στοιχείων που υπάρχουν για κάθε μαθητή μέσω των ελέγχων, και μέσω της επιτυχίας εισαγωγής σε τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα ξέρουμε ποιους πρέπει να διατηρήσουμε. Οι υπόλοιποι, ως ακατάλληλοι για να διδάσκουν παιδιά, θα απελευθερωθούν επαγγελματικά (απόλυση) για να κάνουν κάτι που να τους γεμίζει στη ζωή τους. Το θέμα της μονιμότητας των δασκάλων και καθηγητών σε μια υγιή κοινωνία θα έπρεπε να είναι ολοκληρωτικά αδιάφορο, όταν αφορά ένα τόσο σημαντικό θέμα όσο το ΠΟΙΟΣ διδάσκει τα παιδιά. Όποιος είναι ακατάλληλος, θα έπρεπε να απελευθερώνεται με συνοπτικές διαδικασίες!
- Όσοι εκπαιδευτικοί θα λείπουν από την σωστή διάρθρωση των τάξεων μετά την απελευθέρωση των ακατάλληλων, θα μπορούσαν να προσληφθούν από τα φροντιστήρια. Εφόσον επιθυμούν να δουλέψουν στα κανονικά σχολεία, και ανάλογα με τα στατιστικά επιτυχίας των μαθητών τους, συν ας πούμε 10 συστατικές από πρώην μαθητές τους για να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξαναέχουμε τα σημερινά φαινόμενα αδιάφορων καθηγητών και δασκάλων που ουσιαστικά παρασιτούν ενάντια στα παιδιά. Έχουμε πλέον τη στελέχωση των σχολείων.
- Εφόσον έχουμε το σωστό ανθρώπινο δυναμικό, ας δούμε τη δομή και την έκταση της ύλης. Η ύλη θα πρέπει να είναι τόση και τέτοια που να μπορεί να διδαχθεί αποδεδειγμένα από όλα τα σχολεία και όλες τις τάξεις της χώρας! Μάλιστα το σωστό θα είναι να δοθεί η δυνατότητα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να αποφασίζουν τί θα είναι εντός και τί εκτός ύλης, ώστε να έχουν την ευκαιρία όλοι οι μαθητές να τα διδαχθούν, χωρίς φροντιστήρια.
- Τώρα που έχουμε δασκάλους, ύλη και εξασφαλισμένη διδασκαλία, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι όποιες εξετάσεις θα είναι εντός της ύλης που έχει διδαχθεί! Δεν νοείται να μπαίνουν θέματα σε πανελλήνιες εξετάσεις που ΔΕΝ έχουν διδαχθεί στα περισσότερα σχολεία της χώρας! Εκτός από λόγο απόλυσης από την εκπαιδευτική κοινότητα όποιου επιλέγει αδίδακτα θέματα εξέτασης, πολλά ερωτηματικά προκύπτουν για το τί σχέσεις έχουν όλοι αυτοί με τη δημιουργία τεχνητής αναγκαιότητας για πανάκριβα φροντιστήρια ενώ υποτίθεται ότι έχουμε δωρεάν παιδεία σε αυτή την κακόμοιρη χώρα.
Αν ένας άσχετος όπως εγώ, μπορεί να φτιάξει ένα τόσο απλό πρόγραμμα εξορθολογισμού της παιδείας, είναι άξιον απορίας γιατί εδώ και 40 χρόνια η παιδεία πηγαίνει όπως πάει, ενώ οι πραγματικοί ειδικοί αναλώνονται στο ευγενές άθλημα του τρυπήματος του νερού;
Φυσικά κάποιος πιο πρακτικός από εμένα, θα έλεγε να υπάρξει αντίστοιχη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών που να αντικατοπτρίζει την μείωση των παιδιών, και τη μείωση κόστους αυτήν να την κάνει η πολιτεία "κουπόνια” για κάθε μαθητή ώστε να πληρώσει μέρος ή όλο το κόστος του φροντιστηρίου, που αποδεδειγμένα του μαθαίνει όσα δεν μπορεί ή δεν θέλει να του μάθει το κανονικό σχολείο! Δοκιμασμένα αποτελέσματα στα φροντιστήρια, και όποιος νέος θα θέλει να κάνει παιδιά, δεν θα έχει να σκέφτεται τα €500-€800 το μήνα για φροντιστήριο στις τελευταίες τάξεις. Θα παίρνει το κουπονάκι και τελείωσε. Βέβαια αυτό είναι αποδοχή ήττας από την πολιτεία, ότι αδυνατεί να διασφαλίσει την αποτελεσματική λειτουργία του πολυπληθέστερου βραχίονά της, της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Βέβαια εδώ δεν κάνουν πια κανέναν έλεγχο στα σχολεία χωρίς σχολικούς επιθεωρητές!
Η αποτελεσματικότητα μας μάρανε!
Δόξα τω Θεώ, ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί!
Αυτό που είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβεί, είναι η μείωση των διδακτικών ωρών των εκπαιδευτικών. Δεν ξέρω πόσος είναι ο πραγματικός μέσος όρος, αλλά ας πούμε ότι είναι 12 ώρες την εβδομάδα.
Ε, τώρα με 40% λιγότερους μαθητές, θα γίνει 7 ώρες ...και με 4 μήνες διακοπές το χρόνο!
Αυτή είναι δουλειά, και με μονιμότητα μάλιστα!!!
capital.gr
