Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, στο θεατράκι του Λαογραφικού Μουσείου της Κύμης, όσοι έδωσαν το «παρών» έζησαν μεταξύ σκηνής και πλατείας μια νέα συνθήκη, μια συνθήκη ίασης που αποκλείει τον φόβο και τις δεύτερες σκέψεις και επιφέρει με τον πιο γλυκό αλλά και επώδυνο τρόπο μια νέα κατάσταση, αυτή της κάθαρσης.
Στην κυκλική σκηνή, που φάνταζε σαν γυναικείο αγκάλιασμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας στην παράσταση του έργου «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», κατόρθωσε να χωρέσει ολόκληρες τις ζωές τους, να αφουγκραστεί τα αγκομαχητά τους , να ανασύρει τη λαμπρότητα και τα μυστήριά τους, τις ματαιώσεις και τις υπερβάσεις τους, με τον πιο ευγενικό και σεβαστικό τρόπο.
Οι γυναίκες της υπαίθρου οι ιεροί τροφοί του κόσμου, ξυπνούν νωρίς, πάνε για ύπνο αργά , μαζεύουν την τσουκνίδα και στις κυρτές του πλάτες κουβαλούν τα ίχνη του μέλλοντος.
Σε αυτήν την παράσταση μυσταγωγία, όλες αυτές τις παγκόσμιες μάνες που μας κουβάλησαν στα στήθη τους, οι γυναίκες «γραμμάτια», οι προσευχές τους , οι ιερές γέννες τους, οι τελετές μνήμης, οι μεταμορφώσεις τους, το αγώι τους, οι βασκανίες τους, ήταν η ζωντανή απεικόνιση μιας πραγματικότητας που εξοβελίζεται συνήθως από την γλώσσα του παρόντος, ήταν λέξη τη λέξη η μυστηριακή απαρίθμηση των βοτάνων που τις έδεσε και μας δένει με την γη.
Συγκλονιστικές ήταν οι ερμηνείες των τριών ηθοποιών που μετέτρεψαν αυτές τις αόρατες υπάρξεις με έναν μαγικό τρόπο σε ορατές, που χάιδεψαν στοργικά τις ζωές όλων των γυναικών.
Η παράσταση δόθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ «Της Τέχνης τα Ιάματα».
