Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα και ο βοριάς σφύριζε μανιασμένα. Μέσα σ’ αυτή τη χιονοθύελλα, ο ελληνικός στρατός του 1940 προχωρούσε αποφασιστικά στα κακοτράχαλα βουνά της Βορείου Ηπείρου, γράφοντας αθάνατες σελίδες ηρωισμού και θυσίας.
Ανάμεσά τους και ένας σεμνός ιερέας, ο πατήρ Αλέξιος, που στάθηκε ακούραστος δίπλα στα παλικάρια της πρώτης γραμμής. Με πίστη, θάρρος και λόγια εμψύχωσης, ενίσχυε τους στρατιώτες πριν από κάθε μάχη, κρατώντας άσβεστη μέσα τους τη φλόγα της πίστης και της αγάπης για την Πατρίδα.
Την παραμονή μιας μεγάλης επίθεσης, ο πατήρ Αλέξιος αψήφησε το χιόνι και τον κίνδυνο για να φτάσει μέχρι το λόχο που είχε στρατοπεδεύσει σε μια απόμερη πλαγιά. Παρά τις προειδοποιήσεις των αξιωματικών, αποφάσισε να τελέσει τη Θεία Λειτουργία στο ξέφωτο, ώστε όλοι οι στρατιώτες να μεταλάβουν πριν τη μάχη.
Τη στιγμή που ολοκληρωνόταν η λειτουργία, ένα σμήνος εχθρικών αεροπλάνων εμφανίστηκε στον ουρανό. Ο ιερέας προσευχήθηκε σιωπηλά στην Παναγία — και τότε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ένα λευκό σύννεφο κάλυψε το ξέφωτο, προστατεύοντας θαυματουργικά τον λόχο από τους βομβαρδισμούς.
Όταν τα αεροπλάνα απομακρύνθηκαν, οι στρατιώτες, γονατιστοί πάνω στο χιόνι, ευχαριστούσαν τον Θεό για τη σωτηρία τους και κοινωνούσαν με απέραντη ευγνωμοσύνη. Λίγο αργότερα, ρίχτηκαν με θάρρος στη μάχη και πέτυχαν ακόμη μία θριαμβευτική νίκη.
Το συγκλονιστικό αυτό περιστατικό αφηγείται ο Ανθυπασπιστής Νικόλαος Γκάτζιαρος, βετεράνος του Αλβανικού Μετώπου, σε καταγεγραμμένο βίντεο – μια μαρτυρία που περιλαμβάνεται και στο βιβλίο του στρατηγού Κατσιμήτρου.
