Ο μέσος καθαρός μισθός στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τα 1.000 ευρώ τον μήνα – Μεγάλη ανισότητα και εργασιακή πίεση.
Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Σταθερά κάτω από τα 1.000 ευρώ τον μήνα είναι ο καθαρός μέσος μισθός στην Ελλάδα παρά την (ονομαστική) μεγέθυνση του ΑΕΠ, την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας για τον έλεγχο των απλήρωτων υπερωριών και την αύξηση της απασχόλησης, που κανονικά θα έπρεπε να πιέζει τις αμοιβές προς τα πάνω.
Οι εν λόγω αμοιβές καθιστούν την εκτεταμένη ακρίβεια αβίωτη και πιο έντονη την ενεργειακή φτώχεια. Έτσι, δεν είναι άσχετο ότι σχεδόν 225.000 ελεύθεροι επαγγελματίες απασχολούνται και ως μισθωτοί, 260.000 συνταξιούχοι εργάζονται ως μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, και σχεδόν το 50% των συνταξιούχων αγροτών (ΟΓΑ) συνεχίζει την απασχόλησή του χωρίς αυτή η δραστηριότητα να δηλώνεται – δεν είναι υποχρεωτικό για κέρδος κάτω των 10.000 ευρώ τον χρόνο. Κοντολογίς, πάνω από 800.000 πολίτες εργάζονται σε δεύτερη απασχόληση. Και όσοι επέλεγαν το 8ωρο, για να έχουν ποιότητα ζωής ή προκειμένου να αφιερώσουν χρόνο στην οικογένειά τους, αυτό ανατρέπεται από την κυβερνητική ρύθμιση που εισάγει την 13ωρη εργασία.
ΕΦΚΑ: Στα 932 ευρώ καθαρά ο μέσος μισθός
Πάντως, σύμφωνα με τα στοιχεία ασφάλισης του ΕΦΚΑ (Μηνιαία Στοιχεία Μισθωτών και μη Μισθωτών – Μάρτιος 2025), ο μέσος μεικτός μισθός περιορίζεται στα 1.187 ευρώ. Αν από αυτό το ποσό αφαιρεθούν ασφαλιστικές εισφορές μισθωτού 15%, απομένει προ φόρου ένας μισθός λίγο πάνω από τα 1.000 ευρώ (1.003 ευρώ). Ποσό, λίγο πάνω από 14.000 ευρώ τον χρόνο, το οποίο φορολογείται με περίπου 1.000 ευρώ το έτος, ήτοι 71 ευρώ τον μήνα (διά 14). Κατά συνέπεια, ο καθαρός μηνιαίος μισθός, σε μέσα επίπεδα, κυμαίνεται μόλις στα 932 ευρώ!
Τα ποσά αυτά υπολείπονται σημαντικά της μέσης αμοιβές της περιόδου προ οικονομικής κρίσης (1.442 ευρώ σύμφωνα με το ΙΟΒΕ το 2009), καίτοι το εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) έχει ξεπεράσει τις προ 16ετίας επιδόσεις (στα 250 δισ. ευρώ φέτος από 224 δισ. ευρώ το 2009).
Βεβαίως, η πλήρης απασχόληση ανέχεται στα 1.377 ευρώ (ταυτίζονται ΙΟΒΕ και ΕΦΚΑ), αλλά και πάλι αυτές οι τιμές υπολείπονται του 2009. Αυτή η άκρως αρνητική για την εργασία εξέλιξη είναι αποτέλεσμα των πολύ μικρών επιχειρήσεων που διαθέτει η χώρα, της απουσίας Συλλογικών Συμβάσεων (καλύπτεται μόνο το 24% των μισθωτών), αλλά και της κυβερνητικής πολιτικής που συμπιέζει το εργατικό κόστος σαν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνικής παραγωγής.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι βασικοί μισθοί διαμορφώνονται από το κράτος με κυβερνητική απόφαση, ενώ για 12 χρόνια (2012-2023) δεν ίσχυσαν τα χρονοεπιδόματα.
Μεγάλες ανισότητες στους μισθούς
Ενδιαφέρον, ωστόσο, έχουν και οι τεράστιες αποκλίσεις ως προς τις αμοιβές εντός των απασχολουμένων: Ενώ το μέσο ημερομίσθιο (Μάρτιος 2025) αναφέρεται στα 59,11 ευρώ, στις επιχειρήσεις κάτω των 10 ατόμων κινείται σχεδόν 30% χαμηλότερα, δηλαδή στα 44,49 ευρώ. Οι γυναίκες λαμβάνουν το 87,38% της αμοιβής των ανδρών. Επίσης, το 6,5% των αργήτων στην Ελλάδα είναι Αλβανοί και, στο σύνολο (άνδρες – γυναίκες), το 11,14% αλλοδαποί (μετά τους Αλβανούς/Αλβανίδες ακολουθούν οι προερχόμενοι από το Πακιστάν, την Αίγυπτο κ.λπ.)
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες είναι 1.423.552 άτομα, εκ των οποίων το 83% ασφαλίζεται στην κατώτερη ή στην υποκατώτερη (νέοι επαγγελματίες έως 5 έτη) ασφαλιστική κλάση του ΕΦΚΑ. Περισσότεροι από 225.000 ελεύθεροι επαγγελματίες και άλλοι 260.000 συνταξιούχοι εργάζονται και ως μισθωτοί. Μαζί με όσους έχουν αγροτικές δραστηριότητες, οι οποίες δεν υπόκεινται σε υποχρεωτική ασφάλιση, πάνω από 800.000 πολίτες έχουν διπλή απασχόληση για να τα βγάλουν πέρα.
iEidiseis.gr
