Ένα θέμα που αγγίζει όχι μόνο την πολιτική και κοινωνική διάσταση ενός τοπικού ζητήματος αλλά και το ηθικό χρέος μιας πολιτείας απέναντι στην ιστορία και στη μνήμη των ανθρώπων που την τίμησαν είναι η περαιτέρω υποβάθμιση του Νοσοκομείου Κύμης που μεθοδεύεται από την κυβέρνηση αυτές τις μέρες.
Η Κύμη είναι η γενέτειρα του Γεωργίου Παπανικολάου, του μεγάλου Έλληνα επιστήμονα που με την ανακάλυψη του Τεστ Παπανικολάου έσωσε εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως. Ο άνθρωπος αυτός αφιέρωσε τη ζωή του στην επιστήμη και στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και αποτελεί διεθνές σύμβολο προσφοράς, ήθους και ανιδιοτέλειας. Γι’ αυτό το νοσοκομείο που φέρει το όνομά του δεν είναι απλώς ένα κτίριο ή μια υγειονομική μονάδα• είναι φορέας ιστορικής μνήμης και σύμβολο σεβασμού προς τον άνθρωπο και την επιστήμη.
Η απόφαση της κυβέρνησης να το υποβαθμίσει προκαλεί βαθιά απογοήτευση και αγανάκτηση. Δεν πλήττεται μόνο η υγεία των κατοίκων της περιοχής, αλλά και το κύρος μιας Πολιτείας που οφείλει να τιμά τους ευεργέτες της. Υποβάθμιση σημαίνει ότι χιλιάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής –κυρίως ηλικιωμένοι, οικογένειες και ασθενείς– θα στερηθούν την άμεση και ασφαλή πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Θα αναγκαστούν να ταξιδεύουν επί δύο ώρες σε ένα επικίνδυνο και ανεπαρκές οδικό δίκτυο, με ευθύνη και πάλι της κυβέρνησης, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο το ήδη πιεσμένο και υποστελεχωμένο Νοσοκομείο Χαλκίδας.
Με τη νέα απόφαση, ένα νοσοκομείο με μακρά ιστορία, με γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό που στήριξαν την τοπική κοινωνία επί δεκαετίες, οδηγείται σταδιακά σε απαξίωση. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα οφείλει πολλά σε ανθρώπους όπως ο Παπανικολάου, η μνήμη του οποίου δεν τιμάται με λόγια ή επετειακές εκδηλώσεις, αλλά με πράξεις. Η διατήρηση και ενίσχυση του Νοσοκομείου Κύμης είναι το ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς έναν επιστήμονα που μίλησε όσο λίγοι για την αξία της ζωής και της πρόληψης. Το να υποβαθμίζεται το νοσοκομείο που φέρει το όνομά του, μάλιστα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ισοδυναμεί με σβήσιμο ενός κομματιού από το φως που ο ίδιος άναψε.
Η τοπική κοινωνία έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αντιδράσει δυναμικά και με αξιοπρέπεια. Ο σεβασμός στην ιστορία της Κύμης περνά μέσα από τη διαφύλαξη των δομών που στηρίζουν τη ζωή και την κοινωνική συνοχή. Οι πολίτες, οι τοπικοί φορείς, οι επαγγελματίες υγείας και οι δημοτικές αρχές οφείλουν να ενώσουν τη φωνή τους, διεκδικώντας:
Αναβάθμιση και στήριξη του Νοσοκομείου Κύμης.
Ενίσχυση του προσωπικού και του εξοπλισμού.
Αναγνώριση του ιστορικού και κοινωνικού του ρόλου.
Η Κύμη δεν ζητά χάρη• ζητά δικαιοσύνη και σεβασμό απέναντι στην προσφορά του παιδιού της που τίμησε όσο λίγοι την Ελλάδα. Η υποβάθμιση του Νοσοκομείου Κύμης δεν είναι απλώς μια διοικητική πράξη. Είναι πληγή στο σώμα της επαρχίας και σκιά πάνω στη μνήμη του Παπανικολάου. Η Πολιτεία οφείλει να αναθεωρήσει την απόφασή της και να σταθεί στο ύψος της ιστορίας της.
Η καλύτερη τιμή στον Παπανικολάου δεν είναι τα αγάλματα και οι επέτειοι, αλλά ένα νοσοκομείο ζωντανό, λειτουργικό, ανθρώπινο• ένα νοσοκομείο που θα συνεχίζει να προσφέρει ζωή, όπως πρόσφερε κι εκείνος. Οι πολίτες πληρώνουν φόρους –άμεσους και έμμεσους– και δικαιούνται ισότιμες παροχές και υποδομές υγείας. Αγωνίστηκαν σκληρά για την αναβάθμιση του Νοσοκομείου Κύμης και δεν πρόκειται να αποδεχθούν τη ντε φάκτο υποβάθμιση που τους επιφυλάσσει το Υπουργείο Υγείας.
Ας το γνωρίζουν καλά οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και ας πράξουν το καθήκον τους. Διότι η πρώτιστη ευθύνη τους είναι απέναντι στους πολίτες του Νομού και όχι στο κόμμα τους, όταν αυτό απειλεί ανερυθρίαστα την υγεία και την ανάπτυξη του τόπου.
Η υποβάθμιση του Νοσοκομείου Κύμης σημαίνει:
• Απομόνωση μιας ολόκληρης περιοχής, με κατοίκους χωρίς εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.
• Κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, ιδιαίτερα για ηλικιωμένους, παιδιά και ευάλωτες ομάδες.
• Εγκατάλειψη της επαρχίας, που ήδη δοκιμάζεται από μετανάστευση και δημογραφική φθορά.
• Απαξίωση της ιστορικής μνήμης ενός ανθρώπου που πρόσφερε στην ανθρωπότητα.
