του Νικολάου Σιόλια- Μαθηματικού Δημοτικού Σύμβουλου του Δήμου Χαλκιδέων
Την Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαλκιδέων, ψήφισε κατά
πλειοψηφία το Τεχνικό πρόγραμμα για το 2022, προυπολογισμού 38.434.327,52 ευρώ. Αξιόλογο πρόγραμμα που συμπεριλαμβάνει έργα που έρχονται από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή και υλοποιούνται (έστω και με πολύ αργούς ρυθμούς) και νέα έργα που εντάσει η νέα Δημοτική Αρχή.Είναι αυτονόητα έργα που οφείλει κάθε Δήμος να
πραγματοποιεί, εξοραίζοντας την παρουσία του Δήμου (συνολικά) αλλά και
διευκολύνωντας την καθημερινότητα των κατοίκων
του. Ασφαλτωστρώσεις δρόμων, συντήρηση κτηρίων, πεζοδρομήσεις, αποκαταστάσεις
των ΧΑΔΑ στις Δημοτικές Ενότητες, αποκαταστάσεις ζημιών από ακραία καιρικά
φαινόμενα …
Εκείνο που λείπει, κατά την άποψή μου, είναι εκείνα τα έργα
που (αλήθεια, δεν είναι «πιασάρικα» και «βιτρίνα») θα είναι εμβληματικά και θα
έχουν ανοικτό παράθυρο στο ζοφερό μας μέλλον.
Δεν μιλάμε πια για κλιματική αλλαγή, αλλά για κλιματική
κρίση…. την πληρώσαμε με τις πλημμύρες του ΄20 στο Ληλάντιο και θα την
πληρώσουμε με ότι έπεται. Θα πρέπει τοπικά (αλλά και παγκόσμια) να έχουμε
στο νου και την δράση μας, τους
παράγοντες που επιδεινώνουν την κατάσταση. Νομίζω ότι πρέπει κάθε ενέργεια και
προγραμματισμός να συμπεριλαμβάνει: την διαχείρηση των απορριμάτων, αστικών και
άλλων, την διαχείρηση των νερών και την παραγωγή ενέργειας.
• Ο
υδροκεφαλισμός των ΦΟΔΣΑ ΑΕ, με την δημιουργία των οποίων είχαμε διαφωνήσει,
είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Το έργο της ΜΕΑ, του ΧΥΤΥ και των πράσινων
σημείων, έργα που στηρίξαμε στην προηγούμενη Δημοτική περίοδο,
καρκινοβατούν… Η ανακύκλωση και η
επαναχρησιμοποίηση (που έχουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα) είναι ακόμα στα
σπάργανα! Και είναι αυτό μια από τις ευθύνες του Δήμου, που πρέπει να
προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς, ενημερώνοντας τους Πολίτες και κάνοντάς τους
συμμέτοχους.
• Η
διαχείρηση του νερού είναι ένα τεράστιο πρόβλημα… πρέπει αυτός ο καταλυτικός
πόρος για την ζωή να διαφυλαχτεί σαν «κόρη οφθαλμού». Πρώτη προτεραιότητα η
εξοικονόμηση. Έχει ξαναειπωθεί και το
επαναλαμβάνω: το νερό από την τριτογενή επεξεργασία των αποβλήτων στον
βιολογικά καθαρισμό, μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για πότισμα, αποθήκευση σε δεξαμενές πυρόσβεσης κ.ά. Είναι
εφικτό ένα πρόγραμμα πιλοτικό για πότισμα των αλσηλίων και των κηπαρίων του
Δήμου.
• Κυρίαρχο
ζήτημα που επιδεινώνει την κλιματική κρίση είναι η παραγωγή ενέργειας. Το
μεγαλύτερο πάρτυ που γίνεται, είναι με τον πακτολό χρημάτων στους «επενδυτές»
των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που ο κόσμος έχει ταυτίσει με τις βιομηχανικού
τύπου ανεμογεννήτριες, όπως έξυπνα προπαγανδίζουν οι «επενδυτές» μέσω ιδιωτικής εταιρίας συγκενούς του ΠΘ, που
μάλιστα χρηματοδοτήται από το Δημόσιο «Πράσινο Ταμειο»!
Όμως ΑΠΕ δεν είναι οι γερμανικές ανεμογεννήτριες, αλλά
πολλές άλλες μορφές που είναι αειφόρες. Μια εφικτή ιδέα στο Δήμο μας, που εφαρμόζεται
σε πολλές προηγμένες χώρες ( και στην Γερμανία) είναι οι ηλιακές στέγες και οι
μικρές οικιακές ανεμογεννήτριες. Η αυτοπαραγωγή και η κατανάλωση της
παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας δίνει και μια απάντηση στην ενεργειακή φτώχια
(τώρα μάλιστα που τα Γκόλντεν Μπόυς της ΔΕΗ με τις ευλογίες της Κυβέρνησης
αύξησαν υπέρμετρα την τιμή του ηλεκτρικού).
Ο Δήμος δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα, να προχωρήση στην εγκατάσταση
ηλιακών στεγών στα Δημοτικά κτήρια (Δημαρχεία Δ.Ε., Σχολεία, Γήπεδα και
Γυμναστήρια, εργοτάξια), παράγωντας ο ίδιος την ποσότητα ενέργειας που
χρειάζεται, πουλώντας το περίσευμα στην ΔΕΗ, ώστε να βοηθήσει και τους
ευάλωτους πολίτες και οικογένειες, με δωρεάν ρεύμα. Χρηματοδότηση μπορεί να
αντλήσει από τα προγράμματα «εξοικονομώ», έστω και τμηματικά. Μπορούμε να
αξιοποιήσουμε ακόμα την τεχνογνωσία των Πανεπιστημίων μας και του ΑΤΕΙ μας.
Μετά από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην ανατολική Αττική
και την Βόρεια Εύβοια, είναι πασιφανές
ότι αδήριτη ανάγκη είναι οι ανάσες που μας δίνουν τα Δάση και τα Δένδρα τους.
Δεν χρειάζεται μόνο να κλαίμε στα αποκαίδια, πρέπει να κάνουμε και κάτι γιαυτό,
ότι μας αναλογεί. Οι Πόλεις μας, όπως έχουν δομηθεί, σε πολλές περιπτώσεις
είναι αβίωτες. Πολλές φορές στο Δημοτικό
μας Συμβούλιο, αποφασίσαμε μετα από εισήγηση των Υπηρεσιών, να κόψουμε κάποια
δένδρα μέσα στην Πόλη,για διάφορους λόγους: επικινδυνότητας, αρώστιας,
καταστροφής δρόμων ή ιδιωτικών περουσιών. Πάντα η άποψη που έκφραζα ήταν: αν
ένα δένδρο κόβεται, πολλαπλάσια πρέπει να φυτεύονται. Υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι
χώροι στο Δήμο και κυρίως στην Πόλη, που θα μπορούσαν να φυτευτούν με δένδρα
της μεσογειακής χλωρίδας. Δεν χρειάζεται να ξοδευτούν χρήματα για αγορά …
ψευδοπιπεριών! Είναι τα λεγόμενα «μίνι
πάρκα» που οι πολίτες στις γειτονιές μπορούν να υοθετήσουν και να ομορφήνουν
τον χώρο τους.
Μπορώ να γράφω πολλές σελίδες για ιδέες και απόψεις που
εφαρμόζονται με επιτυχία σε πολλά μέρη του κόσμου και της Πατρίδας. Να
διδαχτούμε και να δράσουμε. Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στις μέλλουσες γενιές. Οι δρόμοι θα
ξαναχαλάσουν, τα κτήρια θα ξαναχρειαστούν επισκευές… Εξ’ άλλου αυτό είναι το
αποτύπωμα που θα αφήσουν οι Δημοτικές Αρχές στο διηνεκές: τα εμβληματικά έργα
που ανατρέπουν το ζοφερό μέλλον μας.
**** στοιχεία από την τοποθέτησή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο.
