Μια κοπέλα φέρνει σπίτι το φίλο της να τον γνωρίσει στους γονείς της, μια που αποφάσισαν να παντρευτούν...
– Ποια είναι λοιπόν τα σχέδιά σου; ρώτησε ο πατέρας της κοπέλας.
– Έχω πάρει υποτροφία για το Πανεπιστήμιο, απάντησε ο νεαρός.
– Υποτροφία... μμμμμ... Αξιοθαύμαστο, αλλά πως θα μπορέσεις να παράσχεις στην κόρη μου ένα σπίτι για να ζήσει όπως έχει συνηθίσει;
– Θα μελετήσω σκληρά κι έχει ο Θεός.
– Και τι θα κάνεις για να προσφέρεις στην κόρη μου το δαχτυλίδι αρραβώνων που της αξίζει;
– Θα αφοσιωθώ στις σπουδές μου κι έχει ο Θεός.
– Και παιδιά; Πως θα μπορέσεις να συντηρήσεις παιδιά;
– Μην ανησυχείτε κύριε, έχει ο Θεός.
Η όλη συζήτηση συνεχίστηκε έτσι και κάθε φορά που ο πατέρας της κοπέλας ρωτούσε κάτι, ο ιδεαλιστής γαμπρός επέμενε ότι έχει ο Θεός.
Αργότερα η μητέρα της κοπέλας ρώτησε τον άντρα της:
– Πως πήγε η κουβέντα σας;
– Δεν έχει δουλειά, δεν έχει σχέδια για το μέλλον. αλλά τουλάχιστον πιστεύει ότι είμαι Θεός!
