Μέσα σε μια μέρα η εργατική τάξη στα εργοστάσια της Εύβοιας θρηνεί ένα νεκρό εργάτη και μετρά τρεις τραυματίες που σακατεύτηκαν στο χώρο δουλειάς τους. Μέσα σε μια μέρα «το είναι θέμα χρόνου» που λένε εργάτες και εργάτριες όταν βλέπουν τους κινδύνους στους χώρους δουλειάς, έγινε πράξη σε τρία διαφορετικά εργοστάσια.
ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ Η ΥΓΕΙΑ, Η ΖΩΗ, Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ!
Για παράδειγμα η
πολυεθνική «SABO s.a», όπου έγινε το θανατηφόρο εργατικό έγκλημα και
τραυματίστηκε σοβαρά ένας ακόμα εργαζόμενος, όπου την περασμένη χρονιά έγινε
ένα ακόμα εργατικό ατύχημα σε εξωτερικές εργασίες με ένα πολυτραυματία
εργαζόμενο, αποτελεί όπως ή ίδια δηλώνει «το διαμάντι της ελληνικής
οικονομίας»!Τα τελευταία χρόνια χτυπάει ρεκόρ κερδοφορίας, δηλώνει ότι έχει
αύξηση 30% κύκλου εργασιών, εξάγει σε πάνω από 55 χώρες, διαφημίζει τις μεγάλες
επενδύσεις που αναλαμβάνει σε Ισραήλ, στο μεγαθήριο της ΕΛΒΑΛ κ.ά. Γιατί αυτό
το «διαμάντι» δεν είχε συντηρήσει τα μέσα, γιατί δεν έχει όλο το απαραίτητο
μόνιμο προσωπικό ασφαλείας; γιατί δεν έχει γιατρό εργασίας; γιατί δεν αύξησε
μισθούς κατά 30% όπως αυξήθηκε και ο κύκλος εργασιών; Ακριβώς, επειδή, τα κέρδη
της στηρίζονται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στην μείωση του «μη
μισθολογικού» κόστους που σημαίνει μείωση μέτρων ασφαλείας και υγιεινής των
εργαζομένων.
Έχουν «βαμμένα χέρια»
με το αίμα εργατών όλες οι κυβερνήσεις γιατί όλες δίνουν σταθερά ασυλία στα
συμφέροντα του κεφαλαίου, «προσκυνούν» τις απαιτήσεις του ΣΕΒ (Σύνδεσμος
Ελλήνων Βιομηχάνων), προωθούν τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ που ενισχύουν
την εκμετάλλευση και την ανασφάλεια των εργαζομένων. Μόνο οι πρόσφατοι
αντεργατικοί νόμοι «Γεωργιάδη», «Χατζηδάκη» της κυβέρνησης ΝΔ, ο νόμος
«Βρούτση-Αχτσιόγλου» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, νόμοι που στηρίχτηκαν και από το
ΠΑΣΟΚ, είναι «δωράκια» στα χέρια της μεγάλης εργοδοσίας «να κάνει ότι θέλει»
μέσα στους χώρους δουλειάς, χωρίς να την ελέγχει κανένας.
ΌΧΙ ΑΛΛΑ «ΤΕΜΠΗ»! ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ!
Όλοι μαζί,
ενωμένοι μπορούν να τα καταφέρουν!
Δυναμώνοντας το σωματείο τους, διαμορφώνοντας διεκδικήσεις απέναντι στην
εργοδοσία, πιέζοντας με κάθε μέσο που μπορούν, οργανώνοντας συνελεύσεις,
στάσεις εργασίας, απεργία.Κάνοντας παρεμβάσεις στη κυβέρνηση, στα υπουργεία,
στη περιφερειακή και δημοτική αρχή. Συντονίζοντας τη δράση τους με το Εργατικό
Κέντρο, την Ομοσπονδία, με άλλα σωματεία, ιδρύοντας σωματείο εκεί που δεν
υπάρχει.
Οι ζωές μας
μετράνε! Το κάνουμε πράξη κάθε στιγμή! Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα παραμείνει
στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, γιατί πιστεύει
ότι ο πλούτος που παράγεται σε κάθε εργοστάσιο ανήκει σε αυτούς που τον
παράγουν, ανήκει στην Εργατική Τάξη. Και μόνο όταν αυτός ο πλούτος γίνει
ιδιοκτησία των παραγωγών και της κοινωνίας θα πάψουν τα βάσανα και η
εκμετάλλευση των εργαζομένων.
· Να
διαλευκανθούν σε βάθος οι αιτίες των ατυχημάτων.
· Ούτε σκέψη
για φόρτωμα των ευθυνών στους εργαζόμενους, για επίκληση της «ατομικής ευθύνης»
ή του «ανθρώπινου λάθους». Η αποκλειστική ευθύνη βρίσκεται στις επιχειρήσεις.
Αυτές οφείλουν να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέπεται το
«ανθρώπινο λάθος».
· Με ευθύνη
της κάθε εργοδοσίας: Να αποζημιωθεί η οικογένεια του νεκρού εργαζόμενου. Να
αποκατασταθεί η υγεία των τραυματιών και να αποζημιωθούν στο ακέραιο για όσο
διάστημα χρειαστεί να λείψουν από την εργασία τους, για όλες τις θεραπείες που
ενδεχομένως θα χρειαστούν.
· Να ολοκληρωθούν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι στα εργοστάσια που έγιναν τα ατυχήματα, παίρνοντας άμεσα μέτρα προστασίας των εργαζομένων.
Η απεργία στις 28
Φεβρουαρίου μπορεί να γίνει ο πρώτος μεγάλος σταθμός συνάντησης, οργάνωσης,
διεκδίκησης των εργαζομένων για να ζήσουν με ασφάλεια, για να κάνουν πράξη το
σύνθημα «ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!